دست بستهٔ عقل را جان باز کرد

کارهای بسته را هم ساز کرد

پایشان از همدگر چون باز کرد

مرغ هر عنصر یقین پرواز کرد

چون همای بی‌خودی پرواز کرد

آن سخن را بایزید آغاز کرد

هم‌چنین لب در ندانم باز کرد

می‌ندانم می‌ندانم ساز کرد

چون تهی شد یاد حق آغاز کرد

یا رب و یا رب اَجِرنی ساز کرد

سبک طوق و زنجیر از او باز کرد

چپ و راست پوییدن آغاز کرد

سحرگه میان بست و در باز کرد

همان لطف و پرسیدن آغاز کرد

در ذکر حاتم کسی باز کرد

دگر کس ثنا گفتن آغاز کرد

خجل باز گردیدن آغاز کرد

که شرم آمدش بحث این راز کرد

دهانی به خنده چو گُل باز کرد

چو بلبل به صوتی خوش آغاز کرد

یکی زان میان غیبت آغاز کرد

در ذکر بیچاره‌ای باز کرد

چو بلبل دگر باره آواز کرد

به رویم در خوش دلی باز کرد

به بیغوله خلوت اباد من

چو زهره به خنیاگری ساز کرد

به فریاد و افغان و زاری ز بس

[...]

مرد خر را از سر خود باز کرد

قصه ای در باب عشق آغاز کرد

مشفقانه گریه ای آغاز کرد

پس ملامت خانه را در باز کرد

به عزّ قبولت سرافراز کرد

به رویت در خرّمی باز کرد

چو بشناختش پرسش آغاز کرد

مراعات و اکرام و اعزاز کرد

باز زهره مطربی آغاز کرد

پیش رندان بربط خود ساز کرد

ماه روزه رفت و رخ بنمود عید

میر میخانه سر خم باز کرد

مریم خم زاد عیسی سیرتی

[...]

دور چو ساقی ز سر آغاز کرد

چشم حریفان قدری باز کرد

سخن راز هر پرده ساز کرد

ز راز نهان پرده را باز کرد

به بخشش در گنج را باز کرد

زر افشاند و بخشیدن آغاز کرد