مولانا
»
مثنوی معنوی
»
دفتر ششم
»
بخش ۱۱۸ - حکایت آن شخص کی خواب دید کی آنچ می‌طلبی از یسار به مصر وفا شود آنجا گنجیست در فلان محله در فلان خانه چون به مصر آمد کسی گفت من خواب دیده‌ام کی گنجیست به بغداد در فلان محله در فلان خانه نام محله و خانهٔ این شخص بگفت آن شخص فهم کرد کی آن گنج در مصر گفتن جهت آن بود کی مرا یقین کنند کی در غیر خانهٔ خود نمی‌باید جستن ولیکن این گنج یقین و محقق جز در مصر حاصل نشود
بود یک میراثی مال و عقار
جمله را خورد و بماند او عور و زار
مال میراثی ندارد خود وفا
چون بناکام از گذشته شد جدا
او نداند قدر هم کآسان بیافت
کو بکدّ و رنج و کسبش کم شتافت
قدر جان زان می‌ندانی ای فلان
که بدادت حق به بخشش رایگان
نقد رفت و کاله رفته و خانه‌ها
ماند چون چغدان در آن ویرانه‌ها
گفت یا رب برگ دادی رفت برگ
یا بده برگی و یا بفرست مرگ
چون تهی شد یاد حق آغاز کرد
یا رب و یا رب اَجِرنی ساز کرد
چون پیمبر گفته : مؤمن مُزهِرست
در زمان خالیی ناله گَرست
چون شود پر مطربش بنهد ز دست
پر مشو که آسیبِ دست او خوشست
تی شو و خوش باش بین اصبعین
کز می لا این سر مستست این
رفت طغیان آب از چشمش گشاد
آب چشمش زرع دین را آب داد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گفته می‌شود که شخصی از میراثی بی‌ارزش و ویرانه باقی مانده است. او به خاطر جدایی از گذشته‌اش، نمی‌داند که چگونه باید از زندگی‌اش بهره‌برداری کند و ارزش واقعی زندگی‌اش را درک نمی‌کند. در ادامه، او دعا می‌کند و از خداوند طلب کمک می‌کند. همچنین اشاره می‌شود که در زمان خالی بودن، انسان به راحتی ناله می‌کند و زمانی که روحش پر از درد است، ممکن است به اشتباه دست از تلاش بردارد. اما در پایان، او متوجه می‌شود که باید همچنان در مسیر زندگی پیش برود و با وجود رنج‌ها، به سمت شادی و خوشبختی گام بردارد.
هوش مصنوعی: یک ثروت و املاکی وجود داشت که همه را مصرف کرد و خود او در حالتی ناتوان و ضعیف باقی ماند.
هوش مصنوعی: مالی که به ارث می‌رسد، خود وفا ندارد، زیرا مانند بنایی است که از گذشته جدا شده و تنها یادگار آن باقی مانده است.
هوش مصنوعی: او نمی‌داند که چه کسی است که با تلاش و زحمت بسیار کم به نتیجه می‌رسد.
هوش مصنوعی: ای فلان، تو قدر جان و هستی خود را نمی‌دانی، چون نعمت‌هایی که بدون هیچ گونه زحمت و با بخشش حق به تو داده شده، را درک نمی‌کنی.
هوش مصنوعی: مال و اموال رفته‌اند و خانه‌ها همچنان باقی مانده‌اند، مانند چغندر که در زمین‌های ویران مانده است.
هوش مصنوعی: ای خدای من، تو برگی به من دادی که بروم، حالا یا دوباره برگی به من بده تا بروم یا مرگ را برایم بفرست.
هوش مصنوعی: زمانی که یاد خدا از دلش خالی شد، شروع به فریاد زد: ای پروردگار، مرا نجات بده.
هوش مصنوعی: پیمبر (ص) فرموده است که مؤمن در برابر مشکلات و در زمان‌های سخت مانند گل و گیاه است که در میان سرما و بی‌حالی، باز هم شکوفا می‌شود و در دلش ناله‌ای برای حال و هوای خود دارد.
هوش مصنوعی: وقتی که ساز مطرب به زمین افتد، از او دوری کن، زیرا آسیب‌های او برایت خوشایند خواهد بود.
هوش مصنوعی: خودت را به خوشی و شادی در میان دوستانت مشغول کن، چرا که این حالت سرخوشی از آن می‌آید که از می لذت می‌بری.
هوش مصنوعی: چشم او از شدت احساسات پرآب شده و اشک می‌ریزد، این اشک به مانند آبی است که مزارع دین و باورهایش را سیراب می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۶ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.