ای مهر تو بر سینهٔ من مهر نهاده

ای عشق تو از دیدهٔ من آب گشاده

بسته کمر بندگی تو همه احرار

از سر کله خواجگی و کبر نهاده

دستان دو دست تو به عیوق رسیده

[...]

همگنان جان و دل بدو داده

واله و مست و بیخود افتاده

آدم از مادر عدم زاده

او چراغی بدو فرستاده

سوی دل مصطفای آزاده

صدق او را دریچه بگشاده

به عجم هر دو را فرستاده

بدل ظلم دادها داده

علم را هرکه نیست آماده

مثلش چون کَهست و بیجاده

چون شدی مست هستی ای ساده

خیک باده چو خاک افتاده

آن نبینی که پادشه‌زاده

که ورا ملکتست آماده

خواجه تن را طلاق ناداده

دین همی جوید اینت آزاده

خصم در دست قهرت افتاده

پایها در رکاب چون باده

چون پیمبر به یثرب افتاده

آمده باز و مکه بگشاده

جای خلخال تاج بنهاده

شعرشان همچو ریششان ساده

جانشان همچو مغز پر باده

دلشان همچو نظمشان ساده

زهی ! قصر خوارزمشاهی ، که دولت

ندارد مگر سوی او رخ نهاده

ز سقفش ستاره بعبرت بمانده

ز وهمش زمانه بحیرت فتاده

چو او چشم گردون بخوبی ندیده

[...]

این ز قصر بقا بیفتاده

عالمت شربت فنا داده

یک جهان مرد و زن بماتم تو

درد و غم را شدند آماده

بسته دل در غم تو و بی تو

[...]

قوامی بگو از دل سهل و ساده

که با ماده نری و با نر ماده

بداد و به . . . اد است میل تو لیکن

به دادن سواری به گادن پیاده

چو بز . . . ن بصحرا نهی وقت دادن

[...]

صلاح مملکتی ای بزرگ آزاده

ز ری نخاست چو تو هیچ محتشم زاده

زمانه محتشمی محترمتر از تو ندید

ببسته پای غم و دست لهو بگشاده

همی خورند به شادیت می به مجلسها

[...]

معشوق و بهار و باغ و باده

بادا همه را خدای داده

خوش باشد باغ و سبزه خاصه

باحوروشی پری نژاده

جانا سوی باغ کی خرامی

[...]

آن امیر لطیف آزاده

محترم نفس و محتشم زاده

صدر نیکوخصال گردون قدر

بدر خورشید زاد آزاده

شکر گویان ز جود چون مستان

[...]

بار خدایا به فضل بندهٔ خود را

گر بتوانی فرست پارهٔ باده

زان می آسوده کز پیاله بتابد

چون ز بلور سپید بسد ساده

زانکه بدو تند کره رام توان کرد

[...]