ای که داری حسن جان افزای دوست

دررخ خوبان نظرکن بین که ظاهر حسن اوست

گر همی خواهی عیان بینی جمال روی یار

دل ز فکر غیر خالی کن که پیدا اندروست

پرشد از نور تجلی جمالش کاینات

[...]

یارم چو نقاب از رخ چون ماه گشودست

از پرده هر ذره بمن مهر نمودست

یک ذات بنقش دو جهان دید هویدا

هرکس که دل از زنگ دویی پاک ز دودست

تا یار ز خلوتگه خود رفت بصحرا

[...]

جام جهان نما دل انسان کامل است

مرآت حق نما بحقیقت همین دل است

دل مخزن خزاین سرالهی است

مقصود هر دو کون ز دل جو که حاصل است

مهر جمال دوست ز هر ذره عیان

[...]

دوش دیدم یار مست و جمله اغیار مست

جام مست و باده مست و خانه خمار مست

جان ما مست و حریفان مست و ساقی مست مست

بزم مست و شاهد و مطرب همه یکبارمست

عقل مست و عشق مست و عاشق و معشوق مست

[...]

درد عشقش مرهم جان منست

کفر عشقش عین ایمان منست

بی سرو سامان شدن در عشق دوست

هم بجان او که سامان منست

آیت دیوانگی و عاشقی

[...]

هرکس که در حریم وصال تو محرم است

اورا فراغت از غم و شادی عالم است

در مجلس شهود کسی را که بار شد

فارغ ز جست و جو همه دم شاد و بی غمست

دل را صفا و نور بود از رخت ولی

[...]

چو از عالم جمال او عیانست

بعالم ازچه رو رویش نهانست

نظر کن در مزایای دو عالم

ببین عکس رخ او چون عیانست

رخ چون آفتاب یار تابان

[...]

مائیم و عشق و مهر و وفا هر کجا که هست

معشوق و ناز و جور و جفا هرکجا که هست

زاهد به آرزوی بهشت است و حور عین

عاشق در اشتیاق لقا هرکجا که هست

گر معتکف بکعبه و گر ساکنم به دیر

[...]

یار در جانست و جان جویان که آن جانان کجاست

دل بدلبر همدم و پرسان ز جان کان جان کجاست

ای دل غافل چه مینالی ز درد فرقتش

من چو در عین وصالم آخر این هجران کجاست

می نماید عکس رخسارش ز مرآت جهان

[...]

طالب وصل ترا خانه چه کعبه چه کنشت

مست دیدار ترا جای چه دوزخ چه بهشت

دست بیچون کرم طینت ما روز ازل

ز آتش عشق وز آب خم و پیمانه سرشت

هرچه در هر دو جهان صورت هستی دارد

[...]

یارم چو بناز و عشوه برخاست

فریاد برآمد از چپ و راست

هر سو چه روی بجست و جویش

ای دل بخودآ که یار با ماست

از تابش آفتاب رویش

[...]

مرا با دوزخ و جنت چه کار است

مراد عاشقان دیدار یار است

دلی کز هر دو عالم نیست یکتا

کجا در مجلس وصل تو بار است

بده ساقی ز جام بیخودی می

[...]

منادی در منادی این ندایست

که درد عشق را درمان فنایست

به نزد عارفان اهل بینش

جهان آئینه وجه خدایست

ز هستی هر که گردد نیست در راه

[...]

آئینه خدا بخدا مرتضی علیست

گنج بقا و نور لقا مرتضی علیست

مشکل گشا بقول سلونی ولو کشف

معجزنما بروز وغا مرتضی علیست

صاحب لوای منزلت قربت و وصال

[...]

آن دلبر پنهانی سرمست بصحرا شد

خود را بجهان بنمود عالم همه شیدا شد

آن کسوت بیچونی برکند لباس چون

پوشید و برون آمد سر فتنه و غوغا شد

در عشوه و ناز آمد معشوقه و عاشق گشت

[...]

دوش اندر بزم وصل یار بودم تا به روز

شب همه شب مست آن دیدار بودم تا به روز

بی‌رقیب و مدعی در گلشن عیش و طرب

هم‌نشین با آن گل بی‌خار بودم تا به روز

گه‌گهی در خواب مستی بی‌خود و گاهی دگر

[...]

هر جا ظهور یافت کمال و صفای دل

عالم نبود ذره اندر فضای دل

آن مظهری که سر عیان زو عیان نمود

جستم بهر دو کون و ندیدم ورای دل

آئینه کمال حقیقت دلست و بس

[...]

من که خورشید جمال تو عیان می بینم

عکس روی تو ز مرآت جهان می بینم

منم آن رند که دایم ز خرابات جهان

شاهد حسن ترا جلوه کنان می بینم

مهر ذاتت که ز نورش دو جهان پیدا شد

[...]

ما دل و دین در قمار عشق جانان باختیم

خلوت جانرا ز رخت غیر وا پرداختیم

تا نباشد قلب نقد جان و دل در عشق او

سالها در بوته درد و غمش بگداختیم

چون وصال او نشد حاصل من مشتاق را

[...]

ما مست شراب لعل یاریم

مخمور دو چشم پرخماریم

چون زلف خوش تو بی سکونیم

چون حسن رخ تو برقراریم

ما دیده بروی دوست داریم

[...]