کاری است قوی ز خود بریدن

خود را به فنای محض دیدن

مانند قلم زبان بریده

بر لوح فنا به سر دویدن

صد تنگ شکر چشیده هر دم

[...]

نبود او عاشقش از روی دیدن

ولیکن عاشقش بود از شنیدن

همه کس را تواند بر کشیدن

که ازتو این سخن نتوان شنیدن

تصوّف چیست، در صبر آرمیدن

طمع از جملهٔ عالم بریدن

که تا یک ساعتی دانم خریدن

نبودم هیچ مقصود از چخیدن

طریقت چیست، عین راه دیدن

سبکباری کم آزاری گزیدن

چو اَبرَش گرم کردی در دویدن

که در گرد تو می نتوان رسیدن

که دل زنده شود از مرده دیدن

شود نقدت بدان عالم رسیدن

که گر دستم نداد آن روی دیدن

توانم بوی او باری شنیدن

چنین گفت او که چه حاجت شنیدن

ندارم احتیاجی هم بدیدن

ندارم دیدهٔ روی تودیدن

ندارم صبر بی تو آرمیدن

به تنهائی کجا خواهی رسیدن

به یاری می‌توان منزل بریدن

چو نتوانی بذات او رسیدن

قناعت کن جمال صنع دیدن

به هر سویی چرا باید دویدن‌‌؟!

به صد سو هیچ جا نتوان رسیدن

مرا گر عمر بایستی خریدن

نبودی یک زمانم آرمیدن

خوشا از لعل او شکّر چشیدن

خصوصا گر بجان باید خریدن

شب و روز از غم پرده دریدن

ندارم کار جز پرده تنیدن

خطا گفتم بتو نتوان رسیدن

که موری با تو نتواند پریدن

خوشا نزدیک یاری ره گزیدن

که میدانی که بتوانیش دیدن

چو مویت کی بتو خواهم رسیدن

که مویی کوه نتواند کشیدن