وعده‌هاشان کرد و پیشین هم بداد

بندگان و اسپان و نقد و جنس و زاد

آن یکی را کف به خرطوم اوفتاد

گفت همچون ناودانست این نهاد

ریش او ببرید و کل پیشش نهاد

گفت تو بگزین مرا کاری فتاد

بر خران پشت‌ریش بی‌مراد

بار اسپان و استران نتوان نهاد

آدمی منکر ز تسبیح جماد

و آن جماد اندر عبادت اوستاد

کودکان مکتبی از اوستاد

رنج دیدند از ملال و اجتهاد

آمد و در را بتندی وا گشاد

کودکان اندر پی آن اوستاد

جامه خوابش کرد و استاد اوفتاد

آه آه و ناله از وی می‌بزاد

ای ضیاء الحق حسام الدین راد

که فلک و ارکان چو تو شاهی نزاد

ناگهان چشمش سوی دریا فتاد

چون شنید از سوی دریا داد داد

مدعی گفت ای نبی الله داد

گاو من در خانه او در فتاد

گفت وا ویلی چه حکمست این چه داد

از پی من شرع نو خواهی نهاد

آفرین بر عقل و بر انصاف باد

هر زمان والله اعلم بالرشاد

چون جمادی را چنین تشریف داد

جان عاشق را چه‌ها خواهد گشاد

دستهای مصطفی بر رو نهاد

بوسه‌های عاشقانه بس بداد

موزه را اندر هوا برد او چو باد

پس نگون کرد و از آن ماری فتاد

مر مرا محروم کردن زین مراد

لایق لطفت نباشد ای جواد

خادمه سفره بیفشاند و فتاد

پاره‌ای نان بیات آثار زاد

چون دوم بار آدمی‌زاده بزاد

پای خود بر فرق علتها نهاد

لرزه بر اعضای مریم اوفتاد

کو برهنه بود و ترسید از فساد