شه حسام‌الدین که نور انجمست

طالب آغاز سِفر پنجمست

این ضیاء الحق حسام الدین راد

اوستادان صفا را اوستاد

گر نبودی خلق محجوب و کثیف

[...]

تو خلیلِ وقتی ای خورشیدهش

این چَهار اطیار ره‌زن را بکش

زانک هر مرغی ازینها زاغ‌وش

هست عقل عاقلان را دیده‌کَش

چار وصف تن چو مرغان خلیل

[...]

کافِران مهمان پیغمبر شدند

وقتِ شام، ایشان به مسجد آمدند

که آمدیم ای شاه ما اینجا قُنُق

ای تو مهمان‌دار سکان افق

بی‌نواییم و رسیده ما ز دور

[...]

مصطفی صبح آمد و در را گشاد

صبح آن گمراه را او راه داد

در گشاد و گشت پنهان مصطفی

تا نگردد شرمسار آن مبتلا

تا برون آید رود گستاخ او

[...]

کافِرَک را هیکلی بد یادگار

یاوه دید آن را و گشت او بی‌قرار

گفت آن حجره که شب جا داشتم

هیکل آنجا بی‌خبر بگذاشتم

گرچه شرمین بود شرمش حرص برد

[...]

این سخن پایان ندارد آن عرب

ماند از الطاف آن شه در عجب

خواست دیوانه شدن عقلش رمید

دست عقل مصطفی بازش کشید

گفت این سو آ بیامد آنچنان

[...]

این نماز و روزه و حج و جهاد

هم گواهی دادنست از اعتقاد

این زکات و هدیه و ترک حسد

هم گواهی دادنست از سرّ خَود

خوان و مهمانی پی اظهار راست

[...]

آب چون پیگار کرد و شد نجس

تا چنان شد کآب را رد کرد حس

حق بِبُردش باز در بحر صواب

تا بِشُستَش از کرم آن آبِ آب

سال دیگر آمد او دامن‌کشان

[...]

ناله از باطن برآرد کای خدا

آنچ دادی دادم و ماندم گدا

ریختم سرمایه بر پاک و پلید

ای شه سرمایه‌ده هَل مِن مَزید؟

ابر را گوید بِبَر جای خوشش

[...]

فعل و قول آمد گواهان ضمیر

زین دو بر باطن تو استدلال گیر

چون ندارد سیر سرت در درون

بنگر اندر بول رنجور از برون

فعل و قول آن بول رنجوران بود

[...]

لیک نور سالکی کز حد گذشت

نور او پر شد بیابان‌ها و دشت

شاهدی‌اش فارغ آمد از شهود

وز تکلّف‌ها و جانبازی و جود

نور آن گوهر چو بیرون تافته‌ست

[...]

این سخن پایان ندارد مصطفی

عرضه کرد ایمان و پذرفت آن فتی

آن شهادت را که فرخ بوده است

بندهای بسته را بگشوده است

گشت مؤمن گفت او را مصطفی

[...]

گرچه آن مطعوم جانست و نظر

جسم را هم زان نصیبست ای پسر

گر نگشتی دیو جسم آن را اکول

اسلم الشیطان نفرمودی رسول

دیو زان لوتی که مرده حی شود

[...]

قسم او خاکست گر دی گر بهار

میر کونی خاک چون نوشی چو مار

در میان چوب گوید کرم چوب

مر کرا باشد چنین حلوای خوب

کرم سرگین در میان آن حدث

[...]

ای خدای بی‌نظیر ایثار کن

گوش را چون حلقه دادی زین سخن

گوش ما گیر و بدان مجلس کشان

کز رحیقت می‌خورند آن سرخوشان

چون به ما بویی رسانیدی ازین

[...]

چون ملک از لوح محفوظ آن خرد

هر صباحی درس هر روزه برد

بر عدم تحریرها بین بی‌بنان

و از سوادش حیرت سوداییان

هر کسی شد بر خیالی ریش گاو

[...]

هم‌چو قومی که تحری می‌کنند

بر خیال قبله سویی می‌تنند

چونک کعبه رو نماید صبحگاه

کشف گردد که کی گم کردست راه

یا چو غواصان به زیر قعر آب

[...]

او همی گوید که از اشکال تو

غره گشتم دیر دیدم حال تو

شمع مرده باده رفته دلربا

غوطه خورد از ننگ کژبینی ما

ظلت الارباح خسرا مغرما

[...]

صوفیی بدرید جبه در حرج

پیشش آمد بعد بدریدن فرج

کرد نام آن دریده فرجی

این لقب شد فاش زان مرد نجی

این لقب شد فاش و صافش شیخ برد

[...]

آمدیم اکنون به طاوس دورنگ

کو کند جلوه برای نام و ننگ

همت او صید خلق از خیر و شر

وز نتیجه و فایدهٔ آن بی‌خبر

بی‌خبر چون دام می‌گیرد شکار

[...]