بخش ۶ - نواختن مصطفی علیه‌السلام آن عرب مهمان را و تسکین دادن او را از اضطراب و گریه و نوحه کی بر خود می‌کرد در خجالت و ندامت و آتش نومیدی
این سخن پایان ندارد آن عرب
ماند از الطاف آن شه در عجب
خواست دیوانه شدن عقلش رمید
دست عقل مصطفی بازش کشید
گفت این سو آ بیامد آنچنان
که کسی برخیزد از خواب گران
گفت این سو آ مکن هین با خود آ
که ازین سو هست با تو کارها
آب بر رو زد در آمد در سخن
کای شهید حق شهادت عرضه کن
تا گواهی بدهم و بیرون شوم
سیرم از هستی در آن هامون شوم
ما درین دهلیز قاضی قضا
بهر دعوی الستیم و بلی
که بلی گفتیم و آن را ز امتحان
فعل و قول ما شهودست و بیان
از چه در دهلیز قاضی تن زدیم
نه که ما بهر گواهی آمدیم
چند در دهلیز قاضی ای گواه
حبس باشی ده شهادت از پگاه
زان بخواندندت بدین‌جا تا که تو
آن گواهی بدهی و ناری عتو
از لجاج خویشتن بنشسته‌ای
اندرین تنگی کف و لب بسته‌ای
تا بندهی آن گواهی ای شهید
تو ازین دهلیز کی خواهی رهید
یک زمان کارست بگزار و بتاز
کار کوته را مکن بر خود دراز
خواه در صد سال خواهی یک زمان
این امانت واگزار و وا رهان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره کلام و تلاش برای رهایی از قید و بندهای دنیوی است. شاعر اشاره میکند به حالت حیرت و شگفتی در برابر الطاف الهی، و اینکه فرد باید از خواب غفلت بیدار شود. در اینجا، گفتگویی میان عقل و دل و همچنین اشاره به قضا و قدری که انسان را در آزمون قرار می‌دهد، وجود دارد. نیاز به ارائه گواهی بر حقایق وجودی و تجربه‌های معنوی مطرح می‌شود، به‌خصوص اینکه انسان نباید به حال سکون و توقف اکتفا کند. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که زمان برای عمل و گواهی دادن محدود است و باید از فرصت‌ها استفاده کرد.
هوش مصنوعی: این حرف هرگز تمام نمی‌شود، آن عرب به خاطر لطف‌های آن پادشاه در شگفتی باقی مانده است.
هوش مصنوعی: دیوانه شدن آرزوی او بود، اما عقلش فرار کرد. در این حال، عقل پیامبر او را دوباره به سمت خود کشید.
هوش مصنوعی: گفت به این سمت آمد مانند کسی که از خواب سنگین بیدار می‌شود.
هوش مصنوعی: مراقب باش که به این سمت نیایی، زیرا در این سمت کارها و مشغله‌هایی وجود دارد که باید خودت را آماده کنی.
هوش مصنوعی: آب بر روی چهره‌اش پاشید و شروع به صحبت کرد و از او خواست تا شهادت خود را درباره حق ارائه دهد.
هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانم شهادت دهم و از این دنیا خارج شوم، در آن بیابان، بی‌قرار و سرگردانم.
هوش مصنوعی: ما در این مکان به قضاوت مشغولیم و در حال بررسی ادعاهای وجودی خود هستیم.
هوش مصنوعی: ما به درستی سخن گفته‌ایم و این موضوع از آزمایش کردار و گفتار ما روشن و مشخص است.
هوش مصنوعی: ما چرا در راهرو قاضی نشسته‌ایم؟ نه از اینکه برای شهادت دادن آمده‌ایم.
هوش مصنوعی: چند روزی را در انتظار قاضی در این مکان بگذران، که تو گواهی بر حقایق خواهی بود و در این راستا، از صبح زود آماده شهادت دادن باش.
هوش مصنوعی: به همین دلیل تو را به اینجا آورده‌اند تا شهادت بدهی و از آنچه مشاهده کرده‌ای، آگاه شوی.
هوش مصنوعی: تو از روی لجبازی و خودخواهی‌ات در این شرایط سخت نشسته‌ای و اجازه نمی‌دهی که صحبت کنی یا اقدامی انجام دهی.
هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی از این راه تاریک و سخت رهایی پیدا کنی، ای شهید که بندهی آن گواهی هستی؟
هوش مصنوعی: مدتی کار را رها کن و با شتاب پیش برو. کارهای کوتاه را برای خودتان سخت نکنید.
هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که این امانت را، چه در مدت صد سال و چه در یک لحظه، باید به دیگران بسپاری و رها کنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.