با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

وزن:	فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری:	مثنوی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

# شه حسام‌الدین که نور انجمست

طالب آغاز سِفر پنجمست

# این ضیاء الحق حسام الدین راد

اوستادان صفا را اوستاد

# گر نبودی خلق محجوب و کثیف

ور نبودی حلقها تنگ و ضعیف

# در مدیحت دادِ معنی دادمی

غیر این منطق لبی بگشادمی

# لیک لقمهٔ بازْ آنِ صعوه نیست

چاره اکنون آب و روغن کردنیست

# مدح تو حیفست با زندانیان

گویم اندر مجمع روحانیان

# شرح تو غَبنست با اهل جهان

هم‌چو راز عشق دارم در نهان

# مدح تعریف‌ست و تخریق حجاب

فارغست از شرح و تعریف آفتاب

# مادح خورشید مداح خودست

که دو چشمم روشن و نامُرمدست

# ذم خورشید جهان ذم خَودست

که دو چشمم کور و تاریک و بد است

# تو ببخشا بر کسی کاندر جهان

شد حسود آفتاب کامران

# توٰاندش پوشید هیچ از دیده‌ها؟

وز طراوت دادن پوسیده‌ها؟

# یا ز نور بی‌حدش توٰانند کاست

یا به دفع جاه او توانند خاست

# هر کسی کو حاسد کیهان بود

آن حسد خود مرگ جاویدان بود

# قدر تو بگذشت از درک عقول

عقل اندر شرح تو شد بوالفضول

# گرچه عاجز آمد این عقل از بیان

عاجزانه جنبشی باید در آن

# ان شیئا کله لا یدرک

اعلموا ان کله لا یترک

# گر نتانی خورد طوفان سحاب

کی توان کردن بترکِ خوردِ آب

# راز را گر می‌نیاری در میان

درکها را تازه کن از قشر آن

# نطقها نسبت به تو قشرست لیک

پیش دیگر فهمها مغزست نیک

# آسمان نسبت به عرش آمد فرود

ورنه بس عالیست سوی خاک‌تود

# من بگویم وصف تو تا ره برند

پیش از آن کز فوت آن حسرت خورند

# نور حقی و به حق جذاب جان

خلق در ظلمات وهم‌اند و گمان

# شرط تعظیمست تا این نور خوش

گردد این بی‌دیدگان را سرمه‌کش

# نور یابد مستعد تیزگوش

کو نباشد عاشق ظلمت چو موش

# سست‌چشمانی که شب جولان کنند

کی طواف مشعلهٔ ایمان کنند

# نکته‌های مشکل باریک شد

بند طبعی که ز دین تاریک شد

# تا بر آراید هنر را تار و پود

چشم در خورشید نتواند گشود

# هم‌چو نخلی برنیارد شاخها

کرده موشانه زمین سوراخها

# چار وصفست این بشر را دل‌فشار

چارمیخ عقل گشته این چهار

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)