بخش ۱۷ - تمثیل روشهای مختلف و همتهای گوناگون به اختلاف تحری متحریان در وقت نماز قبله را در وقت تاریکی و تحری غواصان در قعر بحر
هم‌چو قومی که تحری می‌کنند
بر خیال قبله سویی می‌تنند
چونک کعبه رو نماید صبحگاه
کشف گردد که کی گم کردست راه
یا چو غواصان به زیر قعر آب
هر کسی چیزی همی‌چیند شتاب
بر امید گوهر و در ثمین
توبره پر می‌کنند از آن و این
چون بر آیند از تگ دریای ژرف
کشف گردد صاحب در شگرف
وآن دگر که برد مروارید خرد
وآن دگر که سنگ‌ریزه و شبه برد
هکذی یبلوهم بالساهره
فتنة ذات افتضاح قاهره
همچنین هر قوم چون پروانگان
گرد شمعی پرزنان اندر جهان
خویشتن بر آتشی برمی‌زنند
گرد شمع خود طوافی می‌کنند
بر امید آتش موسی بخت
کز لهیبش سبزتر گردد درخت
فضل آن آتش شنیده هر رمه
هر شرر را آن گمان برده همه
چون برآید صبحدم نور خلود
وا نماید هر یکی چه شمع بود
هر کرا پر سوخت زان شمع ظفر
بدهدش آن شمع خوش هشتاد پر
جوق پروانهٔ دو دیده دوخته
مانده زیر شمع بد پر سوخته
می‌تپد اندر پشیمانی و سوز
می‌کند آه از هوای چشم‌دوز
شمع او گوید که چون من سوختم
کی ترا برهانم از سوز و ستم
شمع او گریان که من سرسوخته
چون کنم مر غیر را افروخته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حال و هوای انسانی می‌پردازد که در جستجوی حقیقت و راه راست است. شاعر با تشبیه افرادی که به کعبهٔ خیال می‌تازند، نشان می‌دهد که انسان‌ها چگونه در تلاش برای یافتن حقیقت و مقصود، شبیه به غواصانی هستند که به امید یافتن گوهر، در عمق دریا غوطه‌ورند. اما در این مسیر هر کسی ممکن است چیزهای متفاوتی بیابد، و در نهایت، هریک به حقیقتی متفاوت دسترسی پیدا می‌کند.
این شعر همچنین به غرایز انسانی اشاره دارد و آن را به پیروی پروانه‌ها از شمع تشبیه می‌کند، جایی که افراد به مظهری از نور (حقیقت) جذب می‌شوند و در عین حال خطر سوزانده شدن را نیز متحمل می‌شوند. در نهایت، وقتی نور حقیقی ظهور می‌کند، روشن می‌شود که هر کس چقدر به حقیقت نزدیک یا دور بوده و هر کسی با آتش خود چه سرنوشتی را تجربه کرده است.
هوش مصنوعی: همان‌طور که گروهی از مردم در خیال خود به سمت قبله می‌روند و به آنجا نماز می‌خوانند، در واقعیت هم ممکن است به سمت دیگری حرکت کنند.
هوش مصنوعی: زمانی که صبحگاه کعبه نمایان شود، مشخص خواهد شد که چه کسی در گم کردن راه موفق بوده است.
هوش مصنوعی: مانند غواصانی که به عمق آب فرو می‌روند، هر فردی در تلاش است تا چیزی را با سرعت جمع‌آوری کند.
هوش مصنوعی: بر اساس امیدی که به گوهر دارد، در کیسه‌ای خود را از این و آن پر می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی که انسان‌ها از عمق دریا به سطح بیایند، راز و معرفت بزرگی که در آن نهفته است، آشکار می‌شود.
هوش مصنوعی: نخستین شخصی که مروارید خرد را برداشت، فرد دیگری است که سنگ‌ریزه و شبه را به دست آورد.
هوش مصنوعی: این جمله اشاره به این دارد که افرادی در معرض آزمایش و فتنه‌ای قرار می‌گیرند که اثرات و پیامدهای آن بسیار قوی و ویرانگر است. در واقع، این فتنه به گونه‌ای است که می‌تواند آنها را به سختی تحت تأثیر قرار دهد و موجب افشای نقاط ضعف آنها شود.
هوش مصنوعی: هر گروهی مانند پروانه‌ها به دور شمعی می‌چرخند و در دنیا در حال جست‌وجو و تلاش هستند.
هوش مصنوعی: خود را در آتش می‌سوزانند و دور شمع خود به چرخش درمی‌آیند.
هوش مصنوعی: بر امید آتش موسی، بختی که از شعله آن درختی سبزتر خواهد شد.
هوش مصنوعی: هر گروهی از مردم و گله‌ها، از خاصیت و تأثیر آن آتش باخبرند و هر جرقه‌ای از آن را به گونه‌ای در نظر می‌گیرند و به همین خاطر به آن اعتبار می‌دهند.
هوش مصنوعی: وقتی صبح طلوع کند و نور جاودان منتشر شود، هر کس به وضوح می‌بیند که چه کسی شمعی بوده است.
هوش مصنوعی: هر که از درخشش شمع پیروزی بهره‌مند شود، آن شمع نیکو برایش هشتاد بال و پر خواهد داد.
هوش مصنوعی: چشمانم مانند پروانه‌ای است که به شعلهٔ شمع نزدیک شده و سوخته و در حال حاضر خیره به آن مانده است.
هوش مصنوعی: دل در حسرتی عمیق می‌تپد و ناراحتی‌اش باعث می‌شود که آهی از دل به خاطر یاد آن نگاه دلسوز برکشد.
هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که وقتی من بسوزم، چگونه می‌توانم تو را از سوز و رنج نجات دهم.
هوش مصنوعی: شمع او در حال گريه است و من که دلتنگ و سوخته‌ام، چگونه می‌توانم دیگری را روشن و شاداب کنم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.