ز اسپ اندر افتاد و زنهار خواست

بدو گفت بهرام برگوی راست

تو گفتی جهان دام نر اژدهاست

وگر آسمان بر زمین گشت راست

و دیگر که گر بشنوی گفت راست

روان و دلم بر زبانم گواست

چنین گفت کین کوه سر جای ماست

بباید کنون خویشتن کرد راست

درفش سپهدار ایران کجاست

نگه کن چپ لشکر و دست راست

بران رفت باید که او را هواست

که رای تو بر ما همه پادشاست

کنون تا نگویی که رستم کجاست

ز غمها نگردد مرا پشت راست

بدین مژده گر دیده‌خواهی رواست

که این مژده آرایش جان ماست

تو آن کن که از گوهر تو سزاست

که تو مهتری و پدر پادشاست

سپاه از تو دارد همی پشت راست

چنان کن که از گوهر تو سزاست

برو راست خم کرد و چپ کرد راست

خروش از خم چرخ چاچی بخاست

که آن جنگجوی پیاده کجاست

که از نامداران چنین رزم خواست

بیفتاد زو ترگ و زنهار خواست

تهمتن ورا کرد با خاک راست

پس پشت و دست چپ و دست راست

بجنگ اندر آورده زان سو که خواست

چو بشنید گودرز بر پای خاست

بدو گفت کای مهتر راد و راست

بگویید کان مرد سگزی کجاست

یکی کرد خواهم برو نیزه راست

بگردید گرد چپ و دست راست

ز رستم همی کین کاموس خواست

برو با دلیران سوی دست راست

نگه کن که پیران و هومان کجاست

بجست از چپ لشکر و دست راست

بدان تا بداند که پیران کجاست

مرا پشت ز آزادگانست راست

دل روشنم بر زبانم گواست