پیش ازان روزی که گردون خاک آدم می سرشت

عشق در آب و گلم تخم تمنای تو کشت

پای تا سر جمله لطفی گویی استاد ازل

طینت پاکت نه ز آب و گل ز جان و دل سرشت

روی بنما تا به طاق ابرویت آرند روی

[...]

گر بود در خاک پیشم رویم از کوی تو خشت

به که باشد روزنی بر جای آن خشت از بهشت

گیسو اندر پاکشان روزی برون آ تا شود

چون بهشت ای حوروش خاک درت عنبر سرشت

رشته جان است ایوان وصالت را کمند

[...]

چشم بگشادم پس از هجران به ابروی خوشت

ماه عید وصل نو کردم به روی مهوشت

خط نمودی پرتوی ناتافته زان رخ هنوز

سوختم از دود تو ناگشته گرم از آتشت

یک نهال آرزو در باغ جان ما نشان

[...]

زهی عشق تو را بر کفرو دین پشت

رخت آتش زده بر جان زردشت

بود روشن ز رخسار و جبینت

که تو خورشید و ماهی پشت بر پشت

به وصف زلف تو کرده دبیران

[...]

خواجه آورد بهر سفره ما

پشت آن یک دو گوسفند که کشت

لیکن از دست نخوت جودش

نشد آلوده ام به آن انگشت

هست ازان با خودش تصور آن

[...]

چو عشق بر دوجهان حرف اتحاد نوشت

چه فرق از حرم کعبه تا حریم کنشت

بر این صحیفه مکش خط اعتراض که نیست

بجز نگاشته یک قلم چه خوب و چه زشت

ز پیر میکده جو وقت خوش که نتوان یافت

[...]

گل گرچه کشد سرزنش از خار درشت

رو با تو و بر درخت خود دارد پشت

با قد تو شاخ گل مگر دعوی کرد

کش گل به طپانچه می زند غنچه به مشت

از گشتن نادرست این چرخ درشت

بنگر که مرا چه سان به خاک آمد پشت

آن کز ویم این نقد حیات است به مشت

امروز به دست خود همی باید کشت

همه نعیم سمرقند سر به سر دیدم

نظاره کردم در باغ و راغ و وادی و دشت

چو بود کیسه و جیب من از درم خالی

دلم ز صحن امل فرش خرمی بنوشت

بسی ز اهل هنر بارها به هر شهری

[...]

بوده با هیمه سالها همپشت

تا برافروزد آتش زردشت

قلم و لوح بودش اندر مشت

زان نفرسودش از قلم انگشت

خوی او از غضب نگشت درشت

نرم نرمش کشید دست به پشت

گفت بشکست ازین حدیثم پشت

بلکه تحسین آن خبیثم کشت

وان کزین منزل خراب گشت

لیک با ظلمت حجاب گذشت

بس که آید ازان گروه درشت

سیلی اش بر قفا و بر رو مشت

به تمنای سیر و نیت گشت

واعظی بر حدود غور گذشت

که بود پاک و خوش زمین بهشت

لیکن آنجا کسی درخت نکشت

چون کفایت همی کند دو سه مشت

چند گل می کشی به گردن و پشت

عربان در بغل نهاد و گذشت

گرد بازار و شهر و کو می گشت

کی تواند ز طبع دیو سرشت

دست بردن به فعل ناخوش زشت