رهروان در جهان حیرانی

برکشیده لوای «‌سبحانی»

این سخن تحفه‌ایست ربانی

رمز و اسرارهای روحانی

عنصر و مادهٔ هیولانی

طبع و الوان چار ارکانی

تو بصل نیز هم نمی‌دانی

بیهده ریش چند جنبانی

ترسم از جاهلی و نادانی

ناگهان بر صراط درمانی

روح چون دم ز بحر روحانی

زد و پذ رفت لطف ربانی

گبر را گفت پس مسلمانی

زین هنرپیشه‌ای سخن دانی

نه ز بیهوده گفت و نادانی

بایزید ار بگفت سبحانی

زانکه در بارگاه ربّانی

من بگویم اگر نمیدانی

خیز و برخوان اگر نمیدانی

سرِّ این از کلام ربّانی

اندرین ره نماز روحانی

آن به آید که خشک جنبانی

که وی از غایت پریشانی

وز کمال غرور و نادانی

کز پی جانت حکم یزدانی

شب نبشت آنچه روز می‌خوانی

صورت سورتش همی خوانی

صفت سیرتش نمی‌دانی

من نگویم اگرچه عثمانی

که تو قرآن همی نکو دانی

در جهان چیست سرِّ ربّانی

در میان چیست رمز روحانی

تو چو یوسف به شاهی ارزانی

گردی آنگه که سرِّ او دانی

گوید ای کردگار می‌دانی

آشکارا چنانکه پنهانی

دل کند جسم را به آسانی

میزبانی به روح حیوانی

پیش آن مقتدای رحمانی

عقل با حفص شد دبستانی