... نه فکر یوم ورود و نه یاد زاد معاد

ببین که راه روان از چه ره کجا رفتند

که تا به دست تو آید طریقه ارشاد ...

... با دم شمشیر بران و به صمصام زبان

از خس و خاشاک راه شرع را هموار کرد

درد بدبختی ببین کار ثنایش در غدیر ...

... عاقبت تخم نفاقی کشت تا روز جزا

خلق را گمراه از آن بدخت کج رفتار کرد

دفتر ارشاد را پیچید در یک سو نهاد ...

... تیغ لاشکلش نمود از نفی لا اثبات الا

بسکه در راه خدا با احمد مرسل معین شد

گوی سبقت از میان سابقون السابقون زد ...

... یعنی برم به دختر شیر خدا امان

تا او تو را به راه وفا رهبری کند

زینب عزیز فاطمه کز عزت و شرف ...

... تا بر حسین بروز بلا یاوری کند

همراهی برادر خود کرد تا به شام

بر کودکان بی پدرش مادری کند ...

... دفع کفار عرب را کرد شمشیر کجش

ورنه راه راست اندر ین حق بر جا نبود

می نبود آثاری از مالایری و مایری ...

... وین عجب گروی نبودی آدم و حوا نبود

نوح و ابراهیم و الیاس و شعیب و خضر و هود

یوسف و یعقوب و لوط و موسی و عیسی نبود ...

... کندن از مهر تو دل معنی شرک و الحاد

رفتن راه تو سرمایه صدیق و شهید

شرب احباب تو در خلدر حیق مختوم ...

... لب عطشان و دل سوخته و دیده گریان

تا به راه تو جدا می شدی از خنجر دیگر

کاش از بهر سر نیزه وزیر سم مرکب

بود از بهر حسین صد سر و صد پیکر دیگر

بهر قربان شدن کوی تو اندر راه امت

داشتم کاش در این دشت بلا اکبر دیگر ...

... چرخ فلک خیامش خیل ملک جنودش

باب الله کهی باشد جبریل را در او راه

هم باعث هبوطش هم مایه صعودش ...

... به خود گفتا بیا عباس بگذر از ره خیمه

به راه نیستی رو کن که پیدا نیست پایانش

ندانم با چه رو دیگر بسوی خیمه رو آری ...

... چون شهاب از سیر طاهر را بسوزد پر و بال

نی نی از تنگی سینه راه آهم بسته شد

یوسف غم راست زین زندان برون رفتن محال ...

... دید زنها را به یک سو بسته لب از گفتگو

در تحیر بر زبانشانگشته گم راه مقال

یک طرف اطفال کوچک سال بهر نان و آب ...

... اشرف اولاد آدم احمد مرسل که او

راه و رسم آدمیت را به آدم از ادیم

شاه یثرب ماه بطحا زیب زمزم فخر حجر ...

... سنگ بر دندان وی زد کافی ز اهل حجیم

آن یکی خار مغیلان بر سر راهش نشاند

ریخت خاکسر به فرقش آن یکی بی خوف و بیم ...

... کاندر آن طوبی بود در این قدر عنای تو

می شود نفی لیاقت سد راه دیدگان

ورنه می گفتم که می باشد به چشمم پای تو ...

... در شکایت گویی از هر دبیحا هاجریست

در کراهت مریمی از زادان عیساستی

هیچ دانی این اشارت از کدامین مولد است ...

... آن حسینم کز شرف قنداقه ام در عهد مهد

بر سر بال ملک راه فلک پوپاستی

این زمان چون شد که آهم از شرار تشنگی ...

... بود وقت رحیل و توشه بسیار بایستی

که بی پایان بود در پیش راه دور صحرایی

برو در سایه نخل امیدی جا و ماوی کن ...

کنون کافتاد دور حسین با این زلف و چوگان ها

سر ما و به راه عشق بودن گوی میدان ها

درین درگه محرم مزن بهر گشایش دم ...

... آب کشکول کریمان گدا شیرین تر است

قصه تیمار تن بگذار کاندر راه دوست

زهر محنت بر لب اهل بلا شیرین تر است ...

... رسم ملوک بر در این بارگاه نیست

راهی نرفته ای که بری پی به منزلی

جز یک قدم به منزل جانانه راه نیست

منع نظاره از رخ خود کی نموده است ...

... هرچه معشوق از تغافل کار بر وی تنگ دارد

توشه راه محبت نیست جز بار توکل

رهرو این ره چه غم از دوری فرسنگ دارد ...

هجوم غم رسید اندر دل و راه فغان گم شد

مران ای ساربان محمل که امشب کاروان گم شد ...

... دلی گر بود ما را بر سر زلف بتان گم شد

ز بس می کرد صامت آرزوی راه گمنامی

کنون از بی نشانی های یار از وی نشان گم شد

... دست و پای عاشق بیچاره بستن تازگی است

روز اول راه در هر سرزمینی داشتند

گر دورنگی بود مانع در وصالت عاشقان ...