... آمدیم القصه بیرون زان غم آباد و شدیم

او بر اسب خویش و من بر سایه اسبش سوار

خوش خوشک را ندیم تا جایی که گفتی بسته اند ...

این اسب که چون خواجه ما فرتوتیست

بر اسب نشسته خواجه بس مبهوتیست

از پای چهار پایه از تن تخته ...

خدایگانا اسبی که داده ای به کلیم

ز ناتوانی هرگز نرفته رو به نسیم ...

... رمد ز جاده همچون ز مار شخص دهیم

اگر نه اسب مرا دیده است افلاطون

چنین دلیر نگفتی که عالم است قدیم

سکندری خور و گه گیر و بدلجام و حرون

کسی ندارد زین گونه اسب خوش تعلیم

به کون نشست چو سر از سکندری برداشت ...

... تا دسته ابلق از خون در کارزار گردد

از قبضه خنجر او زان شکل اسب دارد

تا روز جنگ نصرت بروی سوار گردد

... در دستش اختیار بهر باب می دهد

از شکل قبضه خنجر او اسب ابلقیست

این اسب را ز خون عدو آب می دهد

... می دمد چار فصل نوبر فتح

نعل اسب سپاهش اندر رزم

هر یکی حلقه ایست بر در فتح ...

... چشم عدویت رمیده از صف مژگان

چون شود از شکل نعل اسب سپاهت

صورت دامی زمین عرصه توران ...

... ز خرطوم انداخت پیچان کمند

فتاد اسب شهزاده در شهر بند

گرفت اسب و شهزاده بروی سوار

زبیم آب شد زهره روزگار

بیفشاند بر اسب دندان کین

برآمد خروش از زمان و زمین ...

... مقارن چو با صبحدم آفتاب

چو در اسب سامان جولان ندید

چو شهبازی از خانه زین پرید

هماندم که بر اسب پا را فشرد

روان دست جرأت بشمشیر برد ...

... هوای صید آهو کرد ایام

قضا اسب مرا افکند در دام

اجل را طرفه دامی صید بند است

که پای باد هم آنجا نه بند است

نمی گویم که اسبم رفت بر باد

نسیمی می وزید از جنبش افتاد ...

... گنبد به مزارشان عماری

اسب و فیل و پیاده با هم

غلطیده و آمده فراهم ...

... چون کیسه و مهره های شطرنج

اسب تازی ز گل نشستن

رفتار وزغ کند ز جستن ...

... فتد در خاک چون تیر هوایی

همه اسباب و جاه و ملک و مالش

وسایل گردد از بهر زوالش ...

... نمی باید که در کشتی بود آب

تهی بهتر کف سفله ز اسباب

زیان بیند ز رفعت آدم خام ...

... بشاخی مبتلا هر بند ترکش

دم اسب از قفا در چنگ خاری

عنان پیچیده اندر شاخساری ...

... نشسته چون نگین اندر نگین دان

چو مکث آبخوردن اسب کردی

سوار از غصه خون خویش خوردی ...

... دو گامی صید بسمل پیشتر رفت

ازو اسباب و فیل و اسب و مالش

بدست لشکر آمد با عیالش ...

... اگر گاهی بساحل برده پیغام

بود اسباب دورش از محالات

تسلسل را ولی از موجش اثبات ...

... چون جدول زخم دلم آبش همه خون است

بر اسب حنا بسته ز نخجیر فکندن

صیاد مرا تا به رکابش همه خون است ...

... اگر صحرا ز همواری چو خلق عارفان باشد

ز خیل و اسب راه لشکرش کوه و کتل دارد

ز خوان او که عالم زله بند آن بود دایم ...

... گر جنون داری ز معموری به صحرا نه قدم

تا به کی در خانه تازی اسب چون شطرنج باز

منت یک گل ندارم بر سر از شاخ گلی ...

... بهار شد که ز شوخی دگر سوار شود

به اسب چوب چو اطفال پادشاه چمن

بهار شد که ز خلوت صراحی و مینا ...

... به باغ خانه ی بلبل ز فیض باد بهار

مگر محاسب دیوان باغ شد زنبق

که برمیان زده از غنچه های خود طومار ...

... که چوب بید ز آیینه می برد زنگار

به راه شوق نشاید به اسب و استر رفت

بکوش تا چو سلیمان شوی به باد سوار ...

... نمی رسد به زمین از نشاط پای سوار

به آن سری که ز اسباب عقل نیست درو

بجز تعلق کفش و علاقه ی دستار ...

... پیداست بر ارباب فراست که ندارد

افشاندن دم فایده اسب مگسی را

بی سواری در سواد هند بودن مشکل است

اسب من مرد و دلم در اضطراب افتاده است

بس که تر دارد پیاده رفتنم هرکس که دید ...

... که حرص مزرع او را پای بسته

چو اسبان عرب تند و جهنده

ندیده هیچ کس اسب پرنده

ز تیغ سبزه با ناخن برد زنگ ...

... ندارد تاب جستن کفش جسته

گلستان را همه شب پاسبان است

به خواب روز نیلوفر ازان است ...

... جهاند چون کمانش تیر از پشت

نگهبان خفته است و پاسبان مست

که عالم را چو حفظش شحنه ای هست ...

... ولیکن برق سوزان در صف کین

سوار اسب شد از روی تعجیل

نهنگ آری کجا و حوضه ی فیل ...

... که شد کان طلا سد سکندر

ز فوج فیل و اسب دشت پیما

پر از کوه کتل شد روی صحرا ...

... ولی از جانب خان فلک شان

چنان می شد همه اسباب سامان

که شد یک سال منزلگاه آنجا

نخوردند آن سپه آبی ز دریا

روان می کرد اسباب و خزینه

شده مجموعه ی آنها سفینه ...

... جهان از گرد لشکر گشت تاریک

به دریا جنگ را شد جمع اسباب

چو جنگ می کشان در عالم آب ...

... هزاران دیو ازو بر هر طرف جست

بر اسب دیو پیکر دیوبندان

شتابان از پی آن خودپسندان ...

... نیستان می گریزد همره شیر

نخواهد در سفر خصم تو اسباب

که زادش خاک ره باشد چو سیلاب ...