... زین گونه که من طاقت این کار ندارم

خاموشی من پیش تو از راه ادب نیست

حرفی که کنم جرأت اظهار ندارم ...

... ورنه من ز آن بی وفا امید دیگر داشتم

نیست افسوسی گرم در راه عشقت رفت سر

لیک صد افسوس از آن شوری که در سر داشتم ...

... از بس که به امید تو هر روز نشستم

تا شام در این راه به وصلت نرسیدم

امروز ز امیدم همه آنست که گوید ...

... ز بس تو بگسلی و من به یکدیگر بندم

چو من به خاک درت تاکسی نیابد راه

ره سرای تو را زآب چشم تر بندم ...

دل شد از دست و به راه طلبش آنچه دویدم

غیر ناکامی و رنج و غم و اندوه ندیدم ...

... هیچگه در ره وصلش نشود قطع امیدم

بر در میکده از راه خلوص آمدم اکنون

به امیدی که دهد پیر خرابات نبیدم ...

... یاز آه من فتد بجهان یا زخوی تو

ناصح دگر ز راه نصیحت نمی کند

منعم ز دیدن تو مگر دیده روی تو ...

... گویی مگر تو حال من ای دل به پیش دوست

کز من کسی به جز تو ندارد بدوست راه

با خلق کرد آنچه خواست دلت کردی آه اگر ...

... مردیم و آخر شد قصه کوتاه

ره راه دیر است باید رسیدن

ز این ره به مقصود ای شیخ گمراه

آخر سحابا یا رب که گوید ...

... هر غریبی در دیارت شد مقیم

تا به خیلت یافت راه زیستن

هرگزش نام وطن نامد به یاد ...

... عارفان را زلف او شد دام دل

زاهدان را چشم او زد راه دین

هست با شهد لب آن نوش لب ...

... کآرزوی من بود از وی همین

باید آنکو پا نهد در راه عشق

بگذرد از جان به گام اولین ...

... دو روزی به ظاهر نهادم اگر

ز راه اطاعت قدم بر کران

و زاینسان سخن های دور از ادب ...

... در چنین روز دل افروزی که از عیش و نشاط

راه آمد شد بر اندوه و محن بست آسمان

اشهب شه را به عزم کشور مازندران ...

... عنبرسا را به سوری و سمن بست آسمان

با وجود جلوه ی شمشاد او راه خرام

بر صنوبر قامتان سیمتن بست آسمان ...

... در هوای رزمگه سیمرغ نصرت پر گرفته

خصم او هر گه ز شش سو راه بر خود بسته دیده

از خدنگ شه سوی ملک عدم ره بر گرفته

... سوی من آیید ای آیندگان

راه من پویید کاین را هست و بس

عشق من جویید نی هر خاروخس

... جمله بی توفیق تو باد است باد

خوان نهاده در گشاده راه راست

لیک در راه ای برادر دزدهاست

دزدها هریک هلاک عالمی ...

... گر کنیزک از حرم آگاه بود

لیک در بیرون کی او را راه بود

بود از بیرونیان آگه غلام

در حرم رفتن ولی بر وی حرام

آن یکی جز در سفر همراه نی

وان یکی جز در حضر با شاه نی

لیک آن طوطی به هرجا راه داشت

با وجود این دلی آگاه داشت ...

یک جزیره بود در اقلیم شاه

بود تا پاتخت شه شش ماه راه

یک جزیره پرگیاه و پر علف ...

... تا بیاموزد زبان نیک و بد

پس همه اسباب راهش ساز کرد

بروی از رحمت دو صد درباز کرد ...

... چاره نبود چون ستیزم با قضا

رو سلامت لطف حق همراه تو

بیخطر هم منزل و هم راه تو

لیکن ای آرام جان بیقرار ...

... ای دریغ از دل که بیمقدار شد

چار راه کوچه و بازار شد

ای دریغا دل نماندستت بجا ...

... بر در دل منتظر ایستاده شاه

لیکن از غوغای غولان بسته راه

از دل خود دور کن غوغای عام ...

... ان عهدی لاینال الظالمین

بر سر راه است طوطی بیقرار

شاه اگر عهدی دگر داری بیار

... باغ و بستانش که سیراب و تر است

معبر برفست و راه صرصر است

گلستانش جای زاغان و زغن ...

... جاده هایی را که بینی اندر آن

جمله راه خانه صیاد دان

راههایش گر بپیمایی تمام

یا رود سوی قفس یا سوی دام ...