از سر کوی سلامت سفری می باید

بر سر راه ملامت گذری می باید

عشق در دعوت ما آمده ای دل بشتاب ...

... سرو آن روز بدیدش که ز رفتار افتاد

غم ایام و لیالی ندهد راه بدل

هر که را کار بدان طره و رخسار افتاد ...

... سر نهادست بدرگاه نشاط

راه آمد شدن غم ببرید

... قطع این مرحله با نور مهی باید کرد

خوش همی می روی ای قافله سالار به راه

گذری جانب گم کرده رهی باید کرد ...

... بگو بطلعت و زلفش ببین که صبحدم آمد

چه راه بود که هر کس که پیش رفت پس افتاد

چه سود بود که هر کس که بیش برد کم آمد ...

... شاه را لبریز جام از فیض یزدانی بیار

تا که بندد راه غم زین جشن خلد آیین نشاط

بر در این بزم میمونش بدربانی بیار

... دل زکف رفته جان رسیده بلب

چشم بر راه و گوش بر آواز

هیچ حاجت بعرض حاجت نیست ...

... رخت از بحر برده سوی سراب

از حقیقت سپرده راه مجاز

لب ببستیم و کلک بشکستیم ...

... هنوز همسفرانم گرفته اند عنانم

که این نه راه حجاز است و من به کعبه رسیدم

دریغ شحنه نیامد ببزم و حلوه ی ساقی ...

... به تیری چون ز پا افکندیم از خاک بردارم

که صیاد دگر در راه و زخمی کارگر دارم

کشیدم آهی و زخم دگر زد بر سر زخمم ...

... اگر دارم فغانی از جفای دادگر دارم

ز نقش پای من اشکم نشان نگذاشت در راهش

به راه او چه منتها نشاط از چشم تر دارم

... قسمت اینست که ما بی سرو سامان باشیم

باز سیلی رسد از راه ندانم یارب

تا که ویران تر از این چیست که ویران باشیم ...

... بردیم و همین حسرت و اندوه خریدیم

نبود عجب ار راه نبردیم به جایی

بیهوده همی پشت به مقصود دویدیم ...

... آورد سیلی و از جا ببرد بنیادم

هر طرف میگذرم راه برون رفتن نیست

من ندانم که در این غمکده چون افتادم ...

... حالیا رفت در این بادیه جان بر بادم

من بمقصد نبرم راه نشاط ار نکند

جذب این بادیه در هر قدمی امدادم

... آبروی دو جهان جویم و از آتش عشق

خاک سازم تن و در راه تو بر باد شوم

... دل یکی مرکب ره جوست رکابش بطلب

راه این سوست نشاط از اثر دل بخرام

کوش کاین جان مقدس رهد از محبس تن ...

... سبحه و خرقه ی سالوس به یک سو فکنیم

راه رندان قدح نوش قلندر گیریم

شستشویی برخ از چشمه ی حیوان جوییم ...

... نشود صبح که در منظر چشم

بر سر راه تو مسکن نکنم

من که غارت زده ی ملک شهم ...

چه غم ار نه برگ و باری و نه زاد راه دارم

منم آن گدا که عزم در پادشاه دارم ...

... جز که در دیده ی صاحبنظران

این چه راه است که در وی اثری

نیست از نقش پی پی سپران

این چه صحراست که تا گم نشوی

نبری راه سوی راهبران

این چه دریاست که جز غرقه نبرد ...

... تا چه بازم بسر آرد هوسی

خبری نیستم از راه هنوز

ناله ای میشنوم از جرسی ...

... در سرای گشودند و باز پا نگشایی

بدجله راه نمودند و باز آب ننوشی

بغیر عشق اثری نیست ورنه چیست که واعظ ...