به جانب سفر آن ترک تندخو رفته ست

خبر دهید مرا کز کدام سو رفته ست ...

آن سفر کرده کش از ما دل گرفت

جان فدایش هر کجا منزل گرفت ...

... جز با غمت نرفت ز تن جان بیدلان

بی زاد راه قافله بار سفر نبست

جامی که بسته بود کمر در طریق زهد ...

... جامی بیدل نیافت داد ز خوبان شهر

راه سفر برگرفت شهر بدیشان گذاشت

آن مه به جانب سفر آهنگ می کند

صحرا و شهر بر دل ما تنگ می کند ...

لله الحمد که آن مه ز سفر باز آمد

نورم از آمدن او به بصر باز آمد ...

چو محمل بسته بر عزم سفر جانان برون آید

به همراهی او صد کاروان جان برون آید ...

... چو پی به خاک در شاه کامیاب آورد

شهنشهی که چو راه سفر گرفت ظفر

به هم عنانی او پای در رکاب آورد

... با خود آورد دلم نامه شوقت ز ازل

آن چنان کز سفر دور کبوتر کاغذ

شاخ اقبال من آورد شکوفه چو ز لطف ...

... نیست جز ارباب دل را دل ز خار او فگار

وقت کوچ آمد ببند ای ساربان بار سفر

تا به کی باشد دل از بغدادیانم زیر بار

هر دم از شوق سفر چون اشتران سرخ موی

می کشد بر روی زردم قطره های خون قطار ...

لله الحمد که بعد از سفر دور و دراز

می کنم بار دگر دیده به دیدار تو باز ...

آمد بهار و گلرخ من در سفر هنوز

خندید باغ و چشم من از گریه تر هنوز ...

آن سفر کرده که جان رفت مرا بر اثرش

هست ماهی که نیاورد به من کس خبرش

نازنینی که کنون خاسته از مسند ناز

کی بود طاقت رنج ره و تاب سفرش

گرچه از رفتن او می رودم صبر و شکیب ...

... وگر دل بر وصال او نهم فکری ست بی حاصل

دوای عشق گویند از سفر خیزد چه دانستم

که در دل مهر آن مه خواهد افزون شد به هر منزل ...

... مرا باری چنین مپسند بر دل

نمی شاید کنون بار سفر بست

که شد راه از سرشک عاشقان گل ...

... چون نفی جزو لایتجزی کند حکیم

ما را به عهد تو چه مجال سفر که شد

هر جا مسافری ست بر این آستان مقیم ...

... روم باری به حسرت زیر بار توسنش میرم

من ار بار سفر می بندم از خاک درش باری

تو باش ای جان که خواهی از سگانش عذر تقصیرم ...

... ور بگریم ز گل تیره بروید لاله

گشته دنبال سفر کرده سواری ست روان

اشک سرخم که بدین گونه کشد دنباله ...

... که مرغ انس هوا می کند ازان هی هی

ز خود نکرده سفر یک دو گام اما هست

معارفش یکی از روم و دیگری از ری ...

... نی نی غلطم هست تو را نیز غم و درد

زان مه که چو گل بهر سفر بست عماری

غم نامه هجران به پر و بال تو بستم ...