... بگشاید اگر آن پسته دهن باز آید

دارم امید که بر رغم حسودان ز سفر

مونس جان حسین ابن حسن باز آید

مه گلچهره من چون ز سفر بازآید

من دلسوخته را نور بصر باز آید ...

... گل اقبال دمد از چمن عیش حسین

اگر آن سرو سخن گو ز سفر بازآید

... گرت کشند بزاری و گر کشند بدار

حسین چون سفر راه کعبه در پیش است

به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار

... که هست این آیت رحمت شده بر خاکیان نازل

دلا بیدار شو یکدم که جان عزم سفر دارد

چه جای خواب این مسکن که همراهست مستعجل ...

... وداع همنفسان کن حسین و رخت ببند

که رفت قافله ما هم سر سفر داریم

... گلی که در همه بوستان نمی یابم

حسین کوس سفر زن بسوی عالم جان

که آنچه میطلبم در جهان نمی یابم

... کآشیان برتر ازین عرش معلا بینی

منتهای سفر روح قدس را در سر

گاه معراج دلت پایه ادنی بینی ...

... ماتم زده سوخته دربه دری چند

شاهی سفر عشق به غفلت نتوان رفت

هشدار که این مرحله دارد خطری چند

... کان بزم را ترانه او ناپسند بود

دشوار مینمود سفر با فراغ بال

چون مرغ دل به دام کسی پای بند بود ...

باغ را چون گل رعنا ز سفر باز آید

عالمی را هوس رفته ز سر باز آید ...

سفر گزیدم و داغ تو بر دلست هنوز

جهان بگشتم و کوی تو منزلست هنوز ...

ای گل نو به سفر رفته و سالی مانده

ما ز اندوه میان تو خیالی مانده ...

... چشم بد دور که آشفته و مست آمده ای

همچو گل رخت نیفکنده مکن عزم سفر

بنشین چون بر ارباب نشست آمده ای ...

افسوس که ره بینان یک یک ز نظر رفتند

وز راه سبکباری با هم به سفر رفتند

پای از سر و جان بر کف در راه رضا بودند ...

... تا گشت مقیم حرم دل غم عشقت

جان از وطن خویش روان عزم سفر کرد

عمری شد و هرگز نشنیدم که خیالی ...

... خیالیا چو ره رفتنی ست خیره مباش

تو نیز ساز سفر کن که همرهان رفتند

... وز سر صدقش غزال گفته درود و ثنا

منزل او در سفر ذروه معراج قدس

محفل او شام وصل خلوت خاص خدا ...

... به چشم سر ز بد و نیک هر که را دیدم

مقیم ناشده در سر عزیمت سفر است

به باغ دهر سبب بیوفایی عمر است ...

... دل به دنیا منه و باده خور و شاد بزی

زان که عاقل به سفر می ننهد دل به رباط

چه روم سوی گلستان به تماشا چو مرا ...

... به روی خوان شده امروز رشته زان لاغر

همیشه صوفی بیچاره سفر بردارست

بیار اگر چه ترا نیست این سخن باور