... در شجاعت رستم و در سلطنت افراسیاب

در سخاوت حاتم و در معدلت نوشیروان

چون برآمد این فریدون و حشمت دارا شکوه ...

... چو بهرام خنجر زند بر فسان

نه شیرویه داند نه نوشیروان

چو دوران دهد جام صافی و درد ...

... که دارد همان کهنه پیر جهان

به نیکی جوان نام نوشیروان

... بیاراست پیرایه بخش جهان

سریر کیانی به نوشیروان

جوان بود شهزاده شیرگیر ...

... تعالی الله نسب فرزند زهرا

بنام ایزد حسب نوشیروان است

قرین شد با نسب او را حسب نیز ...

... ز جود و داد کرم پیشگان عدل آیین

که روح حاتم و نوشیروان ازیشان شاد

هم از عدالتشان بوده ظالمان مظلوم ...

... جهانداری که شد از عدل و جودش

خجل نوشیروان شرمنده حاتم

دلیری کش بروز رزم بوسند ...

... جبین سای پیر و جوان قصر تست

به از عصر نوشیروان عصر تست

جهان از تو در مهد امن و امان ...

... بمأوای خود گشته هر یک روان

نه ضحاک ماند و نه نوشیروان

کنون چون گلم لب بود خنده ناک ...

... شه عالم از زور بازو شوی

به نوشیروان هم ترازو شوی

وگرنه هم امشب برآیم ببام ...

... عدل و جود آموز کز جود و عدالت مانده است

در جهان نام و نشان حاتم و نوشیروان

گر دهند از مرحمت پندی بزرگانت رفیق ...

... شنیدم که در وقت نزع روان

به هرمز چنین گفت نوشیروان

که خاطر نگهدار درویش باش ...

... بس نسخه مصحح و جامع فتاده است

آن کس که آصف و جم و نوشیروان ندید

منت خدای را که ز تایید لطف او ...

... الغرض از غایت امن و امان

داغ نهد بر دل نوشیروان

مهدی اگر گردد از این باخبر ...

... پاک یزدان را ستایش و سپاس که با رنج دربدری از آورده پستان تا پرورده بستان به یغمای سردار رفتن و کیسه پرداخته و مهربانی بزرگان کشور و سترگان لشکر و چاکر نوازی های شهزادگان و بستگی های آزادگان و دست سخن سنجی سی و هشت سال از پی آن زرد و سپید که سرسبزی کیهان و سرخ رویی آن خانه بدوست دست خواهش پیش مردان بخشش یا کاسه سیاهی نرفت و کاسه هست و بودم به آرایش خوان یا آلایش کام کیسه بر کمر دار و دارای کلاهی ندوخت

اگر دانم بخشنده ایران کدام است یا تهی دست ناخن خشک این ویران را چه نام لال به خاک درآیم و کور از خاک برآیم مگر شهریار خورشید تخت جمشید بخت نوشیروان داد سلیمان نهاد کاوس کلاه فریدون اختر پرویز سپاه سکندر کشور درویش پادشاه منش پادشاه درویش روش آفتاب شهریاران افسر کلاه داران محمد شاه که پاک روانش چون بخت جوان فزاینده باد و جاویدان جهانش چون تخت کیان پاینده نخواسته از دست دریا سارش ریزش ها دیدم و بی مزد ستایش به فر داد بی سپاسش به بخشش و بخشایش ها رسیدم قطعه

برومند باد آن همایون درخت ...

... بر که شاید داوری بردن از این عیارها

بر در میرمؤید آنکه چون نوشیروان

هست از دیوان عدلش در جهان آثارها

زلف مسلسل ریخته عنبرفشانی را ببین

زنجیر عدل آویخته نوشیروانی را ببین

قامت به ناز افراخته خلقی ز پا انداخته ...

... تا به خرمن خار یابی بر کلاه یزدجرد

تا به دامن خاک بینی بر سر نوشیروان

سیم را رونق نخیزد تا به درناید ز سنگ ...

... ملک می رقصد که شبل شیر غاب آمد پدید

د فع جور دهر را نوشیروان گشت آشکار

رجم دیو ملک را سوزان شهاب آمد پدید ...

... مهل تا این ستم با او کند چرخ

چه شد آن خصلت نوشیروانی

بر آن کس کاین ستم بر وی روا داشت ...