... قربان شدن به تیغ هوای تو دین دل

من فارغم ز روضه رضوان از آنکه هست

خاک در سرای تو خلد برین دل

آید بحشر خاتم دولت بدست من ...

... وآنگه بهر نفس ید و بیضا برآورم

گردد ریاض خلد ز دوزخ نشانه ای

آهی اگر بگلشن حورا برآورم ...

... بس خون دل ز صخره صما برآورم

بی دوست گر بروضه رضوان قدم نهم

آن نیستم که سر بتماشا برآورم ...

... خویشتن چون حلقه باری از درونشان در نشان

دلدل دل در چراگاه از ریاض خلد ساز

چشم آخر بین تو بند از آخور آخر زمان

از نوید عاطفت والله یدعوا گوش کن

تا ترا رضوان شود در روضه کمتر میزبان

توشه ای از خوشه چرخ و ثوابت کم طلب ...

... بر آن ساعد که گر بر وی رسیدی

حریر خلد ازان آزار دیدی

رسن بستند از موی بز و میش ...

... که جدش را ز آتش مأمنی بود

فرستادش به ابراهیم رضوان

ازان رو شد برا و آتش گلستان ...

... زد شیشه زندگیم بر سنگ

تا حشر خلد به هر دلی ریش

این شیشه ریزه ریزه چون نیش ...

... شد روضه جان حظیره او

رضوان ابد ذخیره او

رفت همه زان حظیره خوش باد ...

... ز تاب کوثر می ساقیان بزم جاهت را

هزاران گل برخ چون لاله زار باغ رضوانی

نمیدانم چه شد با آنکه حق لا تقربا فرمود ...

... چو زلف حور شد هم تیره روزی هم پریشانی

چو رسوایست کان نوع آدم کامل ز باغ خلد

شود در دشت غم سرگشته چون غول بیابانی ...

... نماید ره به سوی گلشنی کز غایت نزهت

بود طوبی قد حورا و کوثر لعل رضوانش

مگو طوبی که باشد سروهای آن چمن یک سر ...

... چو گشته دشمن آدم که مسجود ملایک بود

برون کرده ز بهر دانه ای از باغ رضوانش

پدر را کرده چون مغلوب بر اولاد مور وثیست ...

... مشرف ساخته از نعت فخر آل عدمانش

نسیم الخلد کردم نام او در مدح شه زانرو

که جانرا هست هر بیتی نسیم از خلد و رضوانش

ز روح این دو استمداد کردم نزد حق لیکن ...

... آنجا کسی که میرسد این باورش بود

روز سماع و وقفه این روضه چو خلد

خیل ملک نظارگی منظرش بود ...

... تا صبح حشر نکهت جان در مشام اوست

رضوان سلام کرد چو آن بارگاه دید

کرد از صفا خیال که دارالسلام اوست ...

... ز درمانهای دل ما را همین بس

به رضوان را بگو جنت ببندد

سر کوی توام خلد برین بس

پری را گو که با ما ناز مفروش ...

... در جهان نازان به دور او سپهر مستدیر

شاه جنت بزم رضوان حاجب غفران پناه

سدره ماوای معلی آشیان طهماسب شاه ...

... سایه این خسرو نشان پاینده باد

خیمه منصوب آن خلد آشیان را دور کند

خرگه مرفوع این عرش آستان پاینده باد ...

... با آن که در بهشت نمی باشد آتشی

رضوان ز غم نشسته بر آتش هزار بار

فریاد محتشم که جهان کم نوا بماند ...

... روزی که ما رسیم باو وز عطای حق

از زندگان خلد نیابیم در شمار

آن روز در قضای عزای شه شهید ...

... زده از کفر شبیخون به سپاه ایمان

با چنین بزم حق خلد برین بر طرف است

گر ز خجلت شده باشد ز نظرها پنهان ...

... ور به این بزم رسد تا ابد از شرم دگر

بر گنهکار در خلد نبندد رضوان

داورا دادگرا رخصت اگر می دهی ام ...

... می آید از گشودن آن بوی منتی

در بسته باغ خلد به رضوان گذاشتیم

در کار ما مضایقه ای داشت ناخدا ...

... بهار عدل تو دارالامان را ساخت بستانی

که شد گلهای خلد از رشک او داغ دل رضوان

به نام ایزد چه بستانی در او سد گلبن دولت ...

... دست اگر بی اختیار آید برون از آستین

یک سخن می گویم ای رضوان تکلف برطرف

اینچنین جایی نداری در همه خلد برین

باغ عیش آباد هم جایی ست جنت گر خوش است ...

... گر رود در فکر آن یک لخت حوض مرمرش

روضه خلداست و مطبوخات او نزل بهشت

و آن بلورین روضه اندر صحن حوض کوثرش ...

... اصلش از جنسی که فیروزه ست اصل گوهرش

مطبخی الحق که رضوان را میسر گرشود

گاه آتش آورد گاهی بر خاکسترش ...

... کانم نمی خرد که خریدار عالمست

حور و کنار کوثر و رضوان و صحن خلد

ما و جمال یار گلزار عالمست ...

... بگشاد زمین بوس تواش مهر دهان را

ور صورت رضوان به سوی خلد کشیده

برتافته از ذوق ریاض تو عنان را ...

... که بار و برگ بریزد درخت طوبی را

به بیع رضوان مالک اگر شود راضی

خود به گلخن دوزخ بهشت ماوی را ...

... پی نتیجه اعمال حاکم محشر

اگر به خلد نویسد برات اجری را

به نزد مالک دوزخ روان کند رضوان

محبتت نکند گر نشانه مجری را ...

مرغ خوش الحان دلم غوغای رضوان خوش نکرد

هم نغمه با مرغی نشد گل های بستان خوش نکرد ...

... از ناسپاسی گشته ام محروم از آن جنت بلی

آدم اسیر هند شد چون خلد رضوان خوش نکرد

از شوق طوف مشهدت بنشینم از سعی و سفر ...

... به خاک ریزدم از یک دگر عظام رمیم

وگر به خلد برندم به این الم رضوان

ز سلسبیل گریزد به سوی ماء حجیم ...

... خلاصه دو جهان شاه اکبر غازی

که هست لطف و عتابش کلید خلد و جحیم

از بوی خرمی نوبهار دولت او ...