... پی عشر اموال عشارها

گشودند یک یک همه بارها

چو نوبت به صندوق ساره رسید ...

... بگو حق کند نرم دست مرا

چو شد دست او نرم بار دیگر

پشیمان نگردید زان شور و شر

برآورد دست طمع تا سه بار

پی اخذ آن گوهر شاهوار

رضا چون نیمگشت پروردگار

بشد دست او خشک در هر سه بار

از آن کرده نومید گردید شاه ...

... کشی سبط پیغمبر نیکنام

کشی عترتش را سوی بار عام

گمان کردم ای شوم بی نام و ننگ ...

... نج نوبت شاه گردون اقتدار

پنج اسب از خویش کشت آن پنج بار

رحم کردن بر یتیمان را حسین ...

... مانده در خیمه گاه زار و غمین

خیز بار دیگر ز مادر پیر

یاد کن آن محبت دیرین ...

... یک زمان ده سکینه را تسکین

خیز و بار دیگر برو به خیام

در بر عمه های خود بنشین ...

... بر تمام ربع مسکون زمین

از زر و سیم و جواهر بار بار

استر و اشتر قطار اندر قطار ...

... بزم عیش اکبر خود را عزا

قامتم خم گشته از بار محن

از غم بی دستی عباس من ...

... می ندید از تشنگی اسم و اثر

بار دیگر آمدم زین ابتلا

یادم از لب تشنگان کربلا ...

... در رهم روشن ضمیری رهنمون

گفت ای وامانده از بار گناه

لطف حق باشد گنه را عذر خواه

گر ز عصیان اشکباری توبه کن

در معاصی بی قراری توبه کن ...

... خود یکی اشکش ز بی تابی هزار

دیده اش چون ابر نیسان قطره بار

اندر آن شب همچو بخت خود ز آه ...

... کربلا گردید چون خاک تتار

از خط مشگین خوبان مشکبار

هر کف خاکش به سان مادری ...

... چون ز انصار حسین پرداختند

بار دیگر در بیابان تاختند

گوهری پا تا به سر غلطان به خون ...

... پیکری جستند در جنب فرات

داده بی دستی بار کانش شکست

اوفتاده در کنارش هر دو دست ...

... هنوز نام کنیزی کسی نبرده به کلثوم

بگو چرا قد سروت ز بار غصه خمیده

نگشته است مقاممم هنوز کنج خرابه ...

... هرگز نشاط و خرمی اندر جهان نبود

یک بار آب خوش به گلوی کسی نیخت

کاغشته او به زهر غم جان ستان نبود ...

... یا پهلویش هدف بسنان سنان نبود

گر بوالبشر به مرگ پسر گشت اشکبار

با دردهای بدتر از این توامان نبود ...

... نوح نجی از ماتم وی نوحه گر آمد

طوفان به جهان بار دگر ز اشک بصر زد

شد منفعل از فعل بشر بوالبشر از خلد ...

... هر زمان تازه شود داغ حسین از المت

کمر خم شده ام راست شود بار دگر

گر اشارت کنی ای کشته ز ابروی خمت ...

... جانم از دست جهان آمد به تنگ

پر دلم از بس که محنت بار شد

پا ز پا افتاد و دست از کار شد ...

... تا تو بودی خاطرم آسوده بود

چون تو بندی از جهان بار سفر

در فراقت بگذرد آبم ز سر ...

... بسر نیزه سر زاده زهرا کردند

بسکه دیدند غم و درد که هر دم صد بار

مرگ خود زینب و کلثوم تمنا کردند ...

... گفت چو بادام بود چشم تو زیبا

قامت جان خم به زیر بار غم توست

منتظر لطف های دم به دم توست ...

... دست دعایی زروی صدق برآرد

روز قیمت ز دیده اشک ببارد

جوهری از سییات باک ندارد

گرچه فناده ز بار معصیبت از پا

مه شعبان گذشت و گشت عیان

پیک ماه مبارک رمضان

ای غزل خوان من غزل بر خوان ...

... کو چنان عمر و کوچنان اقبال

که دگر باره در مه شوال

ز غم روزگار فارغ بال ...

... دو سه روزی به روزه مانده که باز

خم شود قامتم ز بار نماز

حالیا از پی کلوخ انداز

ساغر می به گردش آواز باز

تاز کار افکنی مرا یک بار

آن چنان مست کن مرا از می ...

... کاهد از صحت و ده مرضم

جای اقبال آورد ادبار

خواهم از آنمیی که کرده خدا ...

... علت غایی جهان وجود

مایه اعتبار بود و نبود

هر وجودی ز جود او موجود ...

... که از حیات ببندیم با حریفان طرف

ببار ساقی گلچهره ظرفهای شگرف

از آن می غنی و از تصور این حرف ...

... اگر کنم به خداییش شبهه زین تقصیر

هزار بار اتوب الیک یا تواب

شهنشا نظر مرحمت به ما واکن ...

... بیا به مسند شرع محمدی جا کن

طریقه نبوی را دوباره احیا کن

ز زنک شرک دل خلق را مصفا کن ...

... یک طرف در جانفشانی فرقه یکرنگ دید

بار هستی را به دوش خود کشیدن ننگ دید

چاه اندوه دل را مختصر در جنگ دید ...

... شاه بهرخلعت قاسم در آن فتح و ظفر

خاتمش اندر دهان بنهاد و شد بار دگر

بر سپاه کفر سیف شیر یزدان حمله ور

عاقبت بارید تیغ و تیر چون ابر مطر

آنقدر بر جسم آن رعنا جوان کاورد پر ...

... فیض این منصب ز بی چون شد نصیب ماه و سالم

منت ایزد را که میمون و مبارک گشته فالم

مهر گردون فضایل اختر برج کمالم ...

... هر چه دردم بیشتر باشد فزونتر انفعالم

گر همیبارد به سر شمشیر چون ابر مطیرم

جمله را در ادعای دوستی منت پذیرم ...

... چون سمند در هوایت گر کنم منزل در آتش

یا کنم هر ساعتی صد بار از تاب عطش غش

تیرباران حوادث را تنی دارم بلاکش

لیک هستم از گناه شیعیان خود مشوش ...