... جهنده رهان و گریزنده رس

چو موج از نهیب و چو آتش ز تاب

چو خاک از درنگ و چو باد از شتاب ...

... سیاهیش بر هم سیاهی پذیر

چو موج از بر موج دریای قیر

چو هندو به قار اندر اندوده روی ...

... نبد راه ایرانیان زی گریغ

ز پس موج دریا بد و پیش میغ

بکردند رزمی گران بس شتاب ...

... سوی مرز شیزر سپه در کشید

چنان دید دریا ز بس موج تیز

که بر هم زدی گیتی از رستخیز ...

... ز شبگیر تانیم شب در خروش

دریدی همی چرخ را موج گوش

ستادی گه نیمشب چون زمین ...

... شکسته شدی خایه بی شمار

که هر یک سر موج را تاج بود

به بالا مه از گنبد عاج بود ...

... چو دریا دمان لشکر فوج فوج

در او هر سواری یکی تند موج

به هر موجی اندر نهان یک نهنگ

ز شمشیر دندانش از خشت چنگ ...

... ز پیلان جنگی صد و شست پیل

سپاهی چو بر موج دریای نیل

سراسر جهان پهلوان را سپرد ...

... ببستست گردون زمین را کمر

به دیدار که موج و دریا نشیب

به تک چرخ کردار و طوفان نهیب ...

... درافکندی از یک رطل تا هزار

چو کوه آبش از موج بفراختی

ز پس باز بر خشکی انداختی ...

... وگرنه به پای اندر آرم سرت

نهم بر سر از موج خون افسرت

چو گریان بتی گشت کلک دبیر ...

... پیاده چو بندند درهم سرای

نه پیچند اگر موج خیزد ز جای

تو گویی که دیوار صف بسته اند ...

... بدین گونه بد رزم هر دو گروه

چو موج درفشان فرو برد سر

پراکنده بر روی دریا گهر ...

... صف جوشن وران بر روی صحرا

چو کوه اندر میان موج دریا

به موج اندر دلیران چون نهنگان

به کوه اندر سواران چون پلنگان ...

... به درد مادر و فرخ برادر

تنم در موج دریا دل بر آذر

جهان با من به کین و بخت بستیز ...

... بدان مانم که در دریا نشنید

ز دریا باد و موج سخت بیند

نگر تا او زمانه چون گذارد ...

... فرو افتم ز کوه تند بالا

جهم در موج آب ژرف دریا

گرفتاری ترا باشد به جانم ...

... که عشق اندر دل من گشت شیرین

من آنگه کشتی اندر موج بردم

که دل بر هر بدی خرسند کردم ...

... اگر چه در میان بوستانم

ز اشک خویش در موج دمانم

ز دیده آب دادم بوستان را ...

... مکن بیداد بر نازک تن خویش

هوای دل چو موج انگیز دریاست

درو رفتن نه کار مرد داناست ...

... که چون بود و چگونه غرقه گشتم

به موج اندر کنونم بیم جانست

ندیده سود و سرمایه زیانست ...

... همی جویم ز دریا رستگاری

اگر رسته شوم زین موج منکر

ازین پس نسپرم دریای دیگر ...

... همیشه بی خور و بی خواب باشد

میان موج و باد و آب باشد

نه با این ایمنی بیند نه با آن ...

... نگویی حال آن بیچاره چونست

که بی من در میان موج خونست

چنین باید وفا و مهربانی ...

... تو در دریای هجرم غرقه بودی

ز موج غم بسی رنج آزمودی

دلت با یار دیگر زان بپیوست ...