چشم من خواب ندارد به شب وخونبار است

بلکه همسایه هم از ناله من بیدار است ...

... ماه را چون توکجا قامت همچون سرواست

سرو را همچو توکی طره عنبر بار است

نه چوچشم تودراین شهر دگر قصاب است ...

چشم از باری دیدن رخسار دلبر است

گوش از پی شنیدن گفتار دلبر است ...

... این دردها که در دل مجروح ما بود

اورا علاج لعل شکربار دلبر است

ناصح مگونصیحت ودم درکش وبرو ...

... صد ساله مرده زنده شد ار از دم مسیح

یک معجز این ز لعل شکر بار دلبر است

رفتم بر طبیب که بیماریم ز چیست ...

... گفتمش ده خبر از شعر بلنداقبالم

گفت شیرین چو لب لعل شکر بار من است

... به زنجیر سر زلف توپا بست

مکن بار دلم ز این بیش ترسم

خبر گردی که بار افتاد وخرخست

بلنداقبال شدهرکس که چون من ...

... مغز ما پیوسته سال وماه عمر

درزکام از زلف عنبر بار توست

یوسف مصری بدان حسن جمال ...

... بسکه احسان کرده ازمرحمت

هر که را بینم به زیر بار توست

اینکه باشد سرو بستان پا به گل ...

... اینکه شیرین گشته است اشعار من

ز التفات لعل شکر بار توست

اینکه شد قند وشکر ارزان به فارس ...

... گفتمت ماهی ولی دیدم خطا گفتم خطا

گر توماهی بر رخت گیسوی عنبر بار چیست

گفتمت سروی ولی دیدم غلط کردم غلط ...

... با دو زلف عنبرینت نافه تاتار چیست

بارها گفتی چو گردم مست بوسی بدهمت

از پس اقرار بد عهدی مکن انکار چیست ...

... گفتم علیل و زارم گفتا شفا دهیمت

گفتم که شدجدایی سر بار بینوایی

گفتا مدار اندوه برگ ونوا دهیمت ...

خون به دل از بوی مویت نافه تاتار دارد

نافه تاتار کی مشکی چومویت بار دارد

خال رخسار تورا خوانم خلیل الله زیرا ...

... از یک نگه آسوده زهر چار مرا کرد

گلقند از آن لعل شکر بار مرا داد

ز آن نرگس بیمار چو بیمار مرا کرد ...

... در عاشقی چو من نشد اقبال کس بلند

تا تن به پیش بار ملامت سپر نکرد

... چشم وزبانی که کور ولاله نباشد

بار گرانیاست سر به دوش کشیدن

گر به ره دوست پایمال نباشد ...

... دلا آسایش ار خواهی بیفکن پیرهن از تن

که بار پیرهن برتن تو را از پوست بس باشد

بلند اقبال جسمش آن چنان کاهیده شد از غم ...

... نپندارم پر کاهی است یا کوه

کنی بار دلم گر کوه الوند

تونتوانی کنی پستم که هستم ...

... خویت چرا با ما چنین دایم دل آزاری کند

در زیر بار غم دلم چون بختی مست آمده

بختی چومست آیدکجا باک از گرانباری کند

ز آن چهر شنگرفی بود اشکم به رخ شنگرف گون ...

... بیستون را بیستون شیرین ارمن می کند

چون بنفشه روسیاهی عاقبت بار آورد

هر که خود را ده زبان مانند سوسن می کند ...

... زآنکه میل دل دلدار بر آن است که بود

خر چوشد خسته و وامانده سبکبار شود

همچنان بار من خسته گران است که بود

می کشد زحمت بیهوده طبیبم به علاج ...

... بشکند تا نرخ عنبر قدر مشک

شانه کش بر زلف عنبر بار خود

لاله سان خونین دلم را داغدار ...

... شد کنارم گلشن از بس ریختم

بی توخون از دیده خونبار خود

بربلنداقبال خویش انعام کن

بوسه ای از لعل شکر بار خود

جز قد دلبر که داردطره های مشکبار

کس درخت سرونشنیده است کآرد مشک بار

سروجا گیرد کنار جوکنارم زآب چشم ...

... گوبلنداقبال را بر وعده اودل مبند

عهدوپیمان نکو رویان ندارد اعتبار

... نظری کردی و دین ودلم از کف بردی

کن به حال من بی دین نظری بار دگر

بده از لعل لبت بوسی وبستان دل وجان ...

... چومن آنکس که وفا دار و بلنداقبال است

نکند روز ز در یار به دربار دگر

... می توان گفت جوان بخت وبلنداقبالم

بر در یار اگر بار بیابم دو سه روز