... چو گردنده گاوند گرد خراس

که هر چند خالی ز گردش نزیست

نمی داند آن گردش از بهر چیست

به صد وایه محتاج جان کاستن ...

... تا شدم فارغ به استغنای عشق از هر مراد

بر مراد خویش یابم گردش ایام را

رند و صوفی عارف و عامی مخوانیدم که من ...

... آن ترک را به یک دو قدح مست کن چنان

کز گردش زمانه کشد انتقام ما

آورد آب رفته به جو باغ حسن را ...

... خبر دهید مرا کز کدام سو رفته ست

به گردش ار چه رسیدن نمی توان باری

کشم به دیده غبار رهی که او رفته ست ...

... ز بخت تیره خود رنج می کشی جامی

ز جنبش فلک و گردش زمانه مرنج

... که ترسم توسنش را ز آتش دل نعل بگدازد

عجب تند است رخش او که گردش درنمی یابد

دلم هر چند از پی مرکب اندیشه می تازد ...

... از پی گلگشت شیرین لاله را در بیستون

گردش دوران به خون کوهکن می پرورد

قوت مجنون غم بود در وادی لیلی و بس ...

گردش جام که زد صنع ازل پرگارش

سرنپیچد ز خط این دایره زنگارش ...

... در صبوری گرچه جامی بود پا برجا چو کوه

گردش گردون به بادش داد چون کاه از فراق

... ز کف مده سر رشته که پیرزن داند

کز اوست گردش چرخ وز چرخ گردش دوک

مکن مبالغه در شرح درد دل جامی ...

... به تیغ مهر چو آن ماه کشت جامی را

چه جرم بر روش چرخ و گردش گردون

... برد مهر تو خامی دل من

از هجوم سموم گردش دهر

شعر جامی ست حامی دل من

... به چشم نقص مبین نقش کارخانه هستی

نظر به گردش پرگار دار و جنبش خامه

ز عرض قصه ما طول یافت نامه قاصد ...

... عنقا همه عناست چو از قاف خود جداست

عاریت است هر چه دهد گردش سپهر

عارض بود بیاض که از گرد آسیاست ...

... تنگ آید زان عمارت عرصه کون و مکان

تا بود از گردش پرگار نقش آرای صنع

شمسه این لاجوردی سقف شمس خاوران ...

پست است قدر سفله اگر خود کلاه جاه

بر اوج سلطنت زند از گردش زمان

سفلی ست خاک اگر چه نه بر مقتضای طبع ...

دوش چون برد سر ز گردش مهر

ظل مخروطی زمین به سپهر ...

... بی قراری جهان صبر و قرارم بربود

بنگر گردش این چرخ جفاآیین را

که چه سان زیر و زبر کرد من مسکین را ...

... به فراموشی خود نام برآور زان پیش

که فراموش کند گردش ایام تو را

می کنی آرزوی پختگی از هر خامی ...

... بخل بگذار که دلدار کریم افتاده ست

جامیا شاهد نو گیر که از گردش دهر

رخنه در صحبت یاران قدیم افتاده ست

... در حریم باغ کم یابند چون رویت گلی

ورگلی یابند گردش سنبل نوخیز نیست

گو به چشم خود که پرهیزد ز خون مردمان ...