... وی چو روی مرض در شفا بود غم نیست

کنون که کشتی ما در میان موج افتاد

اگر چنانک مجال شنا بود غم نیست ...

... کاب او دم به دم از رهگذر ما می ریخت

موج خون دل فرهاد چو می زد بر کوه

ای بسا لعل که در دامن خارا می ریخت ...

... اشکم نمک آب و جگر خسته جراحت

موج ار چه زند لاف تبحر نزند دم

با مردمک چشم من از علم سباحت ...

... در ملک بی زبانان فرمان چه کار دارد

دریا کشان غم را از موج خون مترسان

با اهل نوح مرسل طوفان چه کار دارد ...

... کوه سنگین دل اگر قلزم چشمم بیند

موج طوفان سرشکش ز کمر درگذرد

نکند ترک شکر خنده ی شیرین خسرو ...

... سیاهی ار نبود مردمان دریایی

حدیث موج سرشکم بآب بنویسند

سواد شعر من و وصف آب دیده نجوم ...

... زان پسته دهان هیچ تمنا نتوان کرد

گفتم مرو از دیده ی موج افکن ما گفت

پیوسته وطن بر لب دریا نتوان کرد ...

... غرقه شو در نیستی گر عمر نوحت آرزوست

غوطه خورد در موج خوناب وز طوفان درگذر

تا مسخر گرددت ملک سکندر خضر وار ...

... که عقل و فضل درین ره عقیله است و فضول

بروز حشر سر از موج خون برون آرد

کسیکه گشت به تیغ مفارقت مقتول ...

... زانک در بستان عشرت نوبهاری داشتم

خوف غرقابم نبود و بیم موج از بهر آنک

کز میان قلزم محنت کناری داشتم ...

خیز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بین

چشم موج افکن ما بنگر و دریا را بین

اگر از عالم معنی خبری یافته یی ...

... قلزم چشمم که از وی آب جیحون می رود

موج خون دیده هر دم بر کنار انداخته

پای دار ار عاشقی خواجو که در بازار عشق ...

... چشمه نیل از حسد در چشم لات آورده ای

چون روانم بیند از دل دیده را در موج خون

گویدم در دجله نهری از فرات آورده ای ...

... تو گویی لعبت چشمم برون خواهد شد از خانه

که بر نیل و نمک پوشد قبای موج سیمابی

اگر عناب دفع خون کند از روی خاصیت ...

... زانک در راه محبت کس نیابد منزلی

هیچ بادی بر نمی آید در این طوفان و موج

کافکند از کشتی ما تخته یی بر ساحلی ...

... با تیغ حمله کرد بر آن لشکر آفتاب

میدان آسمان ز شفق موج خون گرفت

از بس که ریخت خون ز سر خنجر آفتاب ...

... به صبح و شام ببین سحر چرخ را ز شفق

که موج می زند از خون دیده احرار

مراست در غم آن روزگار دون پرور ...

... که شرط نیست که آزرده را بیازارند

چهار سوی جهان موج خون دل بگرفت

ز بس که مردم چشمم سرشک می بارند ...

... در ورطه ای ست کشتی صبرم به بحر عشق

کز غرقه گاه موج به ساحل نمی شود

هردم به حالتی دگر افتم ز دست غم ...

... تنها نه از دلم که ز آهن برون جهد

هر ساعتی به موج دگرگون در اوفتم

از سیل دیده ام که ز دامن برون جهد ...