... ندیم سکندر به بی گاه و گاه

محاسب در احکام خورشید و ماه

سکندر به حکم پیام آور ی ...

... ز موزونی ضربهای سنان

به رقص آمده اسب زیر عنان

به زنبوره تیر زنبور نیش ...

... همان زنده پیلان گنجینه کش

همان تازی اسبان طاووس وش

همان برده بومی و بربری ...

... چو نسرین تر بر سرسبز شاخ

تکاور ده اسب مرصع فسار

همه زیر هرای گوهر نگار ...

... نهاده بهر گوشه بی دسترنج

زده موبدش نعل زرین بر اسب

شده نام آن خانه آذر گشسب ...

... بود هر سه کم عمر و گردد تباه

به هندوستان اسب و در پارس پیل

به چین گربه زینسان نماید دلیل

جهاندار چون دید کان آب و خاک

ز پوینده اسبان برآرد هلاک

ز هندوستان شد به تبت زمین ...

... چو در زین کشد سرو آزاد را

بر اسبی که پیل افکند باد را

هم آورد او گر بود زنده پیل

کم از قطره باشد بر رود نیل

مبادا که اسبش حروفی کند

که از چرم شیر اسب خونی کند

پس و پیش چنبر جهاند چو مار ...

... عنان دزدی یی کرد و شد باز جای

به زیر آمد از اسب و سر باز بست

دل شاه ازان سر شکستن شکست ...

... سلاحی بر او دید بیش از نبرد

جل و جامه ای بهتر از اسب و مرد

به یک ضربتش جان ز تن درکشید ...

... فلک پاسگه را براندوده نیل

سر پاسبان مانده در پای پیل

بر این سبزه آهو انگیخته ...

... نیندیشد از هیچ باران و برف

شتابنده را اسب صحرا خرام

یرغ داده به زآن که باشد جمام ...

... ز روی و ز مس قالبی ریخته

وزآن صورت اسبی انگیخته

گشاده ز پهلوی اسب بلند

یکی رخنه چون رخنه آبکند ...

... مده تن به آسانی و لهو و ناز

سفر بین و اسباب رفتن بساز

به کار اندر آی این چه پژمردگیست ...

... به آهستگی کوش چون شیر نر

عنانکش دوان اسب اندیشه را

که در ره خسکهاست این بیشه را ...

... آن آب رنگ تیغش در تف چو آتش است

وان کوه پیکر اسبش در تک چو صرصر است

ای عقل شاد باش که در بذل حاتم است ...

... این دهر رنگ ریز مرا صوف و اطلس است

وین چرخ نقره خنگ مرا اسب و استر است

شاها به دولت تو که در چشم همتم ...

... خدمتی تا سوی دربار تو خاقان می برد

غاشیه پیش سر اسب تو قیصر می کشد

ماه موسی دست شد هارون لشکرهای تو ...

... تا اختران آینه گون را دهد جلا

در پای اسب شام کشد اطلس شفق

در جیب ترک صبح نهد عبقر بها ...

... خاک یکران تو در دیده افلاک زده است

گرچه بر اسب جفا نیک سواری تو متاز

که دلم چنگ در آن گوشه فتراک زده است ...

... کین همی خواستیم از رمضان

اسب عشرت کشیده اندر زین

گوی رامش فکنده در میدان ...

... شکسته شد بره دل چو دیده رفت شکار

چه روز بود که بی اسب بر شکار زدیم

اگر چه چوگان سر گشته ایم نیست عجب ...

... پای بر فرق جهان خواهم زد

اسب بر جسم و جهت خواهم تاخت

بانگ بر کون و مکان خواهم زد ...

... بی تو عمری صبر کردم وین زمان

اسب صبرم می کند لنگی پدید

می کشم خواری رنگارنگ تو ...

... از خجلت رخت به هلالی رسیده باز

در پای اسب خیل خیال تو آفتاب

زربفت هر شبانگهیی گستریده باز ...

... بس گرد همه جهان برانم

اسب از سه صف زمان بتازم

وز شش جهت مکان برانم ...

... ترک فلک غاشیه ما کشد

زانکه نه با اسب و نه با ساختیم

عشق رخش چون به سر ما رسید ...