... گر منی را سر دانی راه رو

تا نگویی بار دیگر کین منم

یار گفتن من نمی شاید ترا ...

... گردند سرخ روی ز مینا پیاله ها

بر چرخ فتنه بار نمایان ستاره نیست

سوراخ هاست بر بدن او ز ناله ها ...

... دست من است و دامن هفتادساله ها

از کلک سیدا همه جا مشکبار شد

گویا بریده اند به ناف غزاله ها

کوه پهلو بر زمین ماند ز بار درد ما

چرخ را سازد مشبک تیر آه سرد ما ...

... هلال تا به رکاب تو سر نهد چون نعل

هزار بار ببوسد سم سمند تو را

دلم شکسته و عمریست آرزو دارد ...

... نباشد جز تردد روزیی دنیاپرستان را

به زیر بار ناکامی بمیرند آخر این خرها

به روی اهل عالم سفره خود پهن اگر سازی ...

... کوه خواهد جست همچون نبض بیماران ز جا

گر به پشت او گذارد بار خود را درد ما

لشکر ما خاکساران را به چشم کم مبین ...

پیرم و بار گران بر کف عصا باشد مرا

افتم از پا گر به پهلو متکا باشد مرا ...

... می کشد سوزن به چشم خود ز پا خار مرا

از رگ گل متکای من بود باریک تر

قوتی یارب کرم فرما مددگار مرا

کشتی امید من افتاده در گرداب غم

کیست بیرون آورد زین آسیا بار مرا

بهر درمان جانب حکمت پناهان چون روم ...

... هر جا لبی که بود دلم کام ازو گرفت

این بار نردبان به لب بام مانده است

بی زلف او شدست پریشان حواس ما ...

... به باغ نوخط من دوش می کشید و هنوز

نسیم مست صبا مشکبار می آید

ز چاک سینه روشندل خدا ترسم ...

... بر آستانه خود همچو نقش پا عمریست

نشسته ام به امیدی که بار می آید

کمند بوی گل آرد به باغ بلبل را ...

... زلف آن بالا بلند از جوش دلها شد دو تا

شاخ چون بسیار بار آور شود خم می خورد

از رفیقان جهان یاری طمع کردن خطاست ...

... از بنای هستی خود گرد می باید کشید

برگ کاهی از کف نامرد بار عالم است

کوه اگر منت شود از مرد می باید کشید ...

... کرده تا پای طمع آزادگان را بی قرار

از نهال سرو بار استقامت برده اند

بر گل آب و رنگ و بر بلبل نمی بینم نمک ...

... می کند امروز صبر و عقل و هوش از من وداع

بار خود را بسته فردا کاروانم می رود

شد یقین کار من بیمار اکنون با خداست ...

... از گریه سیدا سر خاری نگشت سبز

این بار اعتبار به مژگان تر نماند

... سرگشته طالعی که بلندی هوس کند

شبها به بار قافله زر بانگ می زند

روشن چراغ راهزنان را جرس کند ...

... دل گرمی که بود به باد صبا نماند

کردند جا بدیده مردم غبارها

در چشم هیچ کس اثر از توتیا نماند ...

... رنگین کنند خلق کف از خون یکدگر

امروز اعتبار به رنگ حنا نماند

از شمع انجمن دل پروانه سرد شد

از بس که اعتبار به عهد و وفا نماند

این بار سیدا به خدا تکیه می کنم

در روزگار بس که مرا متکا نماند

... شود خاموش نادان چون به بزم ذوفنون افتد

به زیر بار منت کی هنرور می نهد گردن

نجنبد کوهکن گر بر سر او بیستون افتد ...

... داغ غمت شهید تو را در کفن نماند

بستند قمریان ز چمن بار سیدا

در شاخسار سرو به غیر از زغن نماند

... بر سر من آسیا گردد تحمل می کنم

چون نمی بینم کسی را زیر گردون بار خویش

بر بدن از ناله ...