... پس از راه افرنجه سلم سترگ

بیامد به دریای روم بزرگ

به آب اندر افگند کشتی هزار

نخست از همه قارن نامدار

به دریا گذر کرد با آن سپاه

کز ایران و توران بدو داد شاه ...

... اگرنه وی استی شبان رمه

ز دریا گذر کرده بودی همه

هم امشب یکی تاختن کردمی ...

... که از قارن و مکرش ایمن نبود

به دو ماه بگذاشت دریا سپاه

سر ماه بگذشت بر ساقه شاه ...

... غو کوس برخاست و بانگ و خروش

همی راند بر مرز دریا سپاه

شده روی دریا چو گرد سیاه

میان دو لشکر چو دو میل ماند ...

... فراوان ز هر دو سپه کشته شد

ز خون خاک و دریا در آغشته شد

جهان چون دگر شد به آیین و رنگ ...

... فزون است لشکر ز مور و ملخ

بیابان گرفته ست دریا و شخ

بدین سان که دیدی همه ساخته ...

... ز بهر شد آمد دو زورق بماند

دگر یکسر از مرز دریا براند

... غو کوس برخاست و آواز نای

چو دریا سپاه اندر آمد ز جای

بفرمود تا شد به جایش قباد ...

... برآمد خروشیدن کوس و نای

چو دریا بجوشید لشکر ز جای

دلیران ایران و توران و روم ...

... بدانگه که گردد بلند آفتاب

شود همچو زر آب دریای آب

بگفت این و با لشکری بیکران

به دریای آب اندرون شد نهان

همی سلم یک هفته رنج آزمود ...

... جهان با نوید زر آیین گرفت

ز دریا برآمد به کشتی نهنگ

ز کین همچو الماس دندان و چنگ ...

... یکی تاختن کرد خواهم ز راه

که قارن بدان راه دریا برفت

ره اندلس بان سپه برگرفت ...

... سپاه اندر آمد گروها گروه

گرفتند هامون و دریا و کوه

چو سلم آن چنان جای و آن کوه دید ...

... سوی باختر با فراوان سپاه

ز دریا گذر کرد و آمد به دشت

به آباد و ویران همه برگذشت ...

... زمان تا زمان کوش تا مرز جنگ

ز دریا برون آمدی چون نهنگ

یکی گوشه ای لشکری برزدی ...

... گرفتی سوی کشتی خویش راه

ز دریا شدی باز بر تیغ کوه

شد از کوش سلم دلاور ستوه

... ز هر سو بیامد سپاه بزرگ

سپاهی که هامون و دریا و کوه

شد از نعل اسبان ایشان ستوه ...

... به رفتن گرفتند هر دو شتاب

به دریا که نامش دمندان نهم

رساند از آن دلفروزی به غم ...

به دریا نمودند هر دو درنگ

چنین تا در آمد منوچهر تنگ ...

... که فیرش حصاری بدی آن زمان

ز دریا برآورده سر تا آسمان

بشد چاره قارن چنان کرد پست ...

... که بویش گزند است و بارش کیست

به دریا کنارش به دو نیم کرد

دل رومیان را پر از بیم کرد

چو از کین ایرج بپردخت شاه

به دریا فرود آمد او با سپاه

به قارن فرستاد منشور روم ...

... بدان راه موران یکی کنده کرد

به فرسنگ سی تا به دریای آب

کننده به کندن گرفته شتاب

بکندند پهناش صد گز فزون

ز دریا فگندند آب اندرون

برآن کنده بر شاه نیرنگ ساز ...

... همی بویشان شد به فرسنگها

گروهی ازآن آب دریا ببرد

گروهی که برگشت در ره بمرد ...

... یکی گرد آن پادشاهی بگشت

به شهر ظرش چون به دریا رسید

پس آباد و خرم یکی شهر دید ...

... عشقبازی نیست کاین خود حیرت اندر حیرتست

عشق دریای محیط و آب دریا آتشست

موج ها آید که گویی کوه های ظلمتست ...

... بادبانش رو نهاده سوی باد آفتست

مر مرا بی من در آن دریای ژرف انداخته

بر مثال رادمردی کش لباس خلتست ...

... نه از غمست که چشمم همی ز راه مژه

هزار دریا پالونه وار می بیزد

به هر که مردم چشمم نگه کند جز از او ...