... چه وقت بوسه دهم بر گل دو عارض تو

گرفته حلقه زلف تو لاله برگ طری

مرا چه زهره و یارای این سخن باشد ...

بسم ز نرگس سیراب و لاله خودروی

که نرگس بت من لاله درکشید بروی

سیاه و لعل چو لاله است نرگس بت من

سیه چو روز من از عشق و لعل چون رخ اوی

بآینه نگرید آن یگار و دید در انو

بنور نرگس سیراب و لاله خود روی

شد آن دو نرگس او فتنه بر دو عارض او

چو من بر آن صنم سرو قد مشکین موی

ز جوی نرگس بر لاله راند او بر جزع

چنانکه گشت هان لاله را و نرگس موی

ستاره نامی و مه عارضی و غالیه موی ...

... آب روشن تیره گشت از ژاله ابر بهار

خاک تیره گشت روشن از فروغ لاله زار

ابر نیسانرا ببار آورد در شاهوار

غنچه از شوخی ببر بگرفت آن در را ببار

لاله سیراب در این سان پر از رنگ و نگار

درج در شاهوار است از عقیق آبدار

گفتیی لاله است یارب با لب و دندان یار

گر نبودی تیره دل چون خصم دهقان اجل ...

... گل بود که با یاسمن آمیخته بودند

یا لاله که بر گرد شکوفه ببر آمد

من باز دگر باره بر آن دنبه بخفتم ...

... مجلس زبتان چین خرم چو بهاری کن

پر لاله و پر نرگس پر سوسن و پر نسرین

در زلف بتان چین چین افکن و تاب افکن ...

... دریغ از آن شرف وحشی و فضایل او

که عاشقست بر آن لاله روی لالک دوز

بنای مذهب تازان بفضل بربودی ...

... پسر کافی آن تا بت بستان افروز

جفت آذرگون با لاله رفیقی دلسوز

آفرازه زده بر سبلت و ریش از گز و گوز ...

... در رمه من بوند و من رمه بانم

عاجز کار منند لاله و زیرک

هیچ ندانند از اینکه هیچ ندانم ...

... بیمار گشت یار نگارین من ز درد

چون زعفرانش گشت رخ لاله گون

نیزم قرار و طاقت آن درد دل نماند ...

... روید از ژاله کف رادت

پر رخ سایلان تو لاله

بهر گاوی خجندی رواق ...

... کز دلبری و کشی کاری دراز دارد

با گل حدیث گوید با لاله پای کوبد

بر مه زره نگارد با زهره ساز دارد ...

... زان دو لب این قدر تراش منست

عنبر لاله پوش پرشکنش

نافه عشق مشک پاش منست ...

ای صلح بتان غلام چنگت

گل بنده روی لاله رنگت

آن تازه گلی که نیست خارت ...

... گوهر اندر میان کان چه بود

چون رخ لاله رنگ بنمایی

گل تازه به بوستان چه بود ...

... پیرایه دار زلف چو شمشادی

گه پاسبان لاله سیرابی

گه پرده دار سوسن آزادی ...

... لعبت دیده قوامی را

صورت تو بلاله چینی برد

عارض لاله رنگ گل فامت

قدر اندام یاسمینی برد ...

... شدستی شرمگین تا از بنفشه

طراز لاله سیراب داری

تو را منشور حسن اکنون درست است ...

... گسترده به دشتهای ساده

بر دامن گل ز لاله ها چرخ

کرد است پیالهای باده ...

... چون درمهای بد و دینارهای جعفری

شمس را گوید زحل بر کوه حلمش لاله ای

زهره را گوید قمر در باغ علمش عبهری ...

... هنوز فعل قبیح تو گشته نیست حسن

مشو چو لاله رعنا کز آفت پیری

بنفشه زار تو شد مرغزار پر سوسن ...