... ز بحر بی کنار است این نواها

کی می غرد به موج از بی کناری

... چو دریای عتاب تو بجوشد

برآید موج طوفان از تنوری

چو گردون قبول تو بگردد ...

... وی است دریای آتش من شراری

ورا دیدم چو بحری موج می زد

و جان من ز بحر او بخاری ...

... ای بحر محیط سخت می جوشی

وی موج چه بی قرار می آیی

... کشتی شکسته را کی راند

جز آب به موج بی قراری

کشتیبان شکستگان است ...

... ابر نیسان خود چه باشد نزد بحر فضل او

قاف تا قاف از میش خود موج طوفانیستی

آفتاب و ماه را خود کی بدی زهره شعاع ...

... من نه عاشق بودمی من کارافزا بودمی

گر نه موج عشق شمس الدین تبریزی بدی

کو مرا بر می کشد در قعر دریا بودمی

... چون ز پیش رشته ای در لعل چون آتش بتافت

موج زد دریای گوهر از میان خاره ای

این دل صدپاره مر دربان جان را پاره داد ...

... کوه را و سنگ را بگداختی بگداختی

بود در بحر حقایق موج ها در موج ها

بر سر آن بحر جان می باختی می باختی ...

... ز آنک قصد مؤمن و ترسا و کافر داشتی

جان همی تابید از نور جلالت موج موج

ز آنک تو در بحر جان دریا و گوهر داشتی ...

... کز سر سودا نداند پستی از بالاییی

موج سودا و جنونی کز هوای او بخاست

بر سر آن موج چون خاشاک من هرجاییی

عقل پابرجای من چون دید شور بحر او ...

... ظهر السکر علینا لحبیب متوار

سخنی موج همی زد که گهرها بفشاند

خمشش باید کردن چو در اینش نگذاری

... نه دو قطره آب بودی که سفینه ای و نوحی

به میان موج طوفان چپ و راست می دوانی

چو خدا بود پناهت چه خطر بود ز راهت ...

... چو صفات حسن ایزد عرقت به بحر ریزد

دو هزار موج خیزد تو چنین شکر چرایی

چو دو زلف توست طوقم ز شراب توست شوقم ...

... ملکی درون سبع مثانی نهاده ای

زیر سواد چشم روان کرده موج نور

و اندر جهان پیر جوانی نهاده ای ...

... جمله قراضه اند چو کان است آن یکی

دل موج می زند ز صفاتش ولی خموش

زیرا فزون ز شرح و بیان است آن یکی ...

... ای مه لاغرشده بر چه سحر عاشقی

ای دل دریاصفت موج تو ز اندیشه هاست

هر دم کف می کنی بر چه گهر عاشقی ...

... ز عشق جیب دریدی در ابتدای جنونی

شکست کشتی صبرم هزار بار ز موجت

سری برآر ز موجی که موج قلزم خونی

که خون بهینه شرابست جگر بهینه کبابست ...

... حرام باد حیاتت که جان حطب نکنی

اگر چه موج سخن می زند ولیک آن به

که شرح آن به دل و جان کنی به لب نکنی

... بیا به دعوت شیرین ما چه می شوری

حیات موج زنان گشته اندر این مجلس

خدای ناصر و هر سو شراب منصوری ...