... چو بر فلک شود این ناله های زار از من

دمد ز تربت من لاله ها چو یاد آرند

پیاله نوش حریفان به نوبهار از من ...

... بس شعله ها که بشکفد از آه سرد او

بر طرف لاله زار شفق پر زند هنوز

پروانه تخیل آفاق گرد او ...

... یک نوک پا به چادر چوپانیم بیا

کز دستچین لاله کنم تکیه گاه تو

آیینه سازمت همه چشمه سارها ...

... خبر ز داغ دل شهریار می شوی اما

در آن زمان که ز خاکش هزار لاله دمیده

... حیفم آید که تو در خاطر اغیار آیی

لاله از خاک جوانان به در آمد که تو هم

شهریارا به سر تربت شهیار آیی

... تا به دام غزل افتی و گرفتار من آیی

گلشن طبع من آراسته از لاله و نسرین

همه در حسرتم ای گل که به گلزار من آیی ...

... که از آن یک نظر بنیاد من زیر و زبر کردی

به یاد چشم تو انسم بود با لاله وحشی

غزال من مرا سرگشته کوه و کمر کردی ...

... چه جای غنچه که گر این نسیم شاهدباز

عروس لاله هم از اتهام نیست بری

از آن زمان که دلم در به در ترا جوید ...

... که چو تیر از جگر ریش برآرم وایی

لاله ای را که بر او داغ دورنگی پیداست

حیف از ناله معصوم هزارآوایی ...

... سیلدیریم لار سره لر وار

او اتک لرده نه قیزلار یاناغی لاله لرین وار

قوزولار اوتلایاراق نی ده نه خوش ناله لرین وار ...

... اریییب یاغ تک اورکلردی یانیرلار چراغیندا

می محبتدن ایچیب لاله بیتیبدیر یاناغیندا

او بیر اوغلان کی پری لر سو ایچرلر چاناغیندا ...

... او نوالرله پری لر گاه اویوب گاه اویانیرلار

لاله لر شعله سی الوان شیشه رنگی بویانیرلار

نه خومار گؤزلو یانیرلار ...

... گؤزده یاشلار چراغ اولدی

لاله بیتدی یاناغ اولدی

غنچه گولدی دوداغ اولدی ...

... یینه قیشین قوشونی پاییز مارشین چالاراق

کردیمده وارسا بیچیر لاله می ریحانیمی

اوشودوم ها اوشودوم دیییر منیم دردیمی ...

برق اولمادی ” قیزیم گیجه یاندیردی لاله نی

پروانه نین ” اودم ده باخیر دیم اداسینه ...

... بی روی تو از هر مژه ام در گلشن

دامن دامن لاله تر می ریزد

... سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع

لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم

همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب ...

... چگونه لاف محبت زنی که از غم عشق

تو را چو لاله دلی داغدار باید و نیست

کجا به صحبت پاکان رسی که دیده تو ...

بر جگر داغی ز عشق لاله رویی یافتم

در سرای دل بهشت آرزویی یافتم ...

... ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم

ورنه این صحرا تهی از لاله سیراب نیست

آنچه نایاب است در عالم وفا و مهر ماست ...

... ماه امشب همنشین با آفتاب افتاده است

خفته از مستی به دامان ترم آن لاله روی

برق از گرمی در آغوش سحاب افتاده است ...

... نمی خواهم که با سردی چو گل خندم ز بی دردی

دلی چون لاله با داغ محبت آشنا خواهم

چه غم کان نوش لب در ساغرم خونابه می ریزد ...

لاله داغدیده را مانم

کشت آفت رسیده را مانم ...

... دلم از داغ او گداخت رهی

لاله داغدیده را مانم