... زخون علی اصغر بی گناه

نروید زتو غیر لاله گیاه

بکن چهره از خون داماد رنگ ...

... که ببریده زینسان گلوی تو را

زخون لاله گون کرده روی تو را

بخواهم من از دشمنان خون تو ...

... زنیدش به چوب و به مشت و به سنگ

نمایید خاکش ز خون لاله رنگ

به فرمان شمر آن گروه شریر ...

... فروزان در آن بود چندین چراغ

چو در تیره شب لاله در صحن باغ

تو گفتی زبس بود افروخته ...

... وزان پس تنش را به پیکان و سنگ

نمایند لشگر به خون لاله رنگ

از این کار کردند لشگر دلیر ...

... ز چشم ابر لؤلؤ زاید از جیب صبا عنبر

ز هامون لاله روید وز گلستان نسترن خیزد

سحرگاهان چو آید بانگ رعد از کوه پنداری ...

... نسیم خلد از طرف سمن زار و دمن خیزد

ز لاله کوهساران سرخ چون کان یمن گردد

ز سبزه موج از هامون چو دریای عدن خیزد ...

... بود طفلی که از نوشین لبش بوی لبن خیزد

سحاب اکنون ز لاله در چمن زرین بساط آرد

حباب ایدون ز روی آب چون سیمین مجن خیزد ...

... یکی از تربت پرنور با خضرا ثیاب آید

یکی چون لاله ی شاداب با خونین کفن خیزد

بغیر از دور ظلم و کینه ی فرزند بوسفیان ...

شانه زد بر روی خود چون طره دلاله را

یاسمن بر ماه من داغی به دل زد لاله را

پر عرق شد لعل او از چشم چون رو برافروخت ...

... هوای عشق تو از سر نمی رود به سلامت

قد تو سرو نگویم رخ تو لاله نخوانم

که سرو بنده ی بالای تو است و لاله غلامت

کسی که با تو نشیند عجب که جز تو گزیند ...

بتم چو طره به رخسار خود فشان می کرد

بنفشه بر ورق لاله سایبان می کرد

اگر به دیده من عکس عارضش می دید ...

... شهیدان کی اند افتاده سر خونین کفن در باغ

مگر با لاله زاران نازنین از ره گذر کرده

نمی دانم چرا در گوش گل باری نخواهد رفت ...

... چرا ز تاب جمالت عرق گرفته عذارت

که روز روشن و بر برگ لاله ژاله چکیده

ز غیرت لب و روی تو کیست نا شده رسوا ...

... رواست کز رخ و قامت گلی و سرو روانی

چو لاله لال شوم گر به رنگ و بوی لطافت

بگویمت که چنانی نه بالله بهتر از آنی ...

... هر سموم وی شمام و هر بخار وی بخور

خار گل خاشاک وی سنبل مغیلان لاله زار

هر گلی را رنگ و بوی خود کتاب دفتری است ...

... آب و تابی تافت از رویت به موسی و خلیل

آب او شد نار اعدا نار او شد لاله زار

رنگ و بویی یافت یوسف از گلستان رخت ...

... که در شرح غم هجران جانان صد زبان هستی

تو خود ای لاله زلف و روی جانان از کجا دیدی

که چون من داغدار افتاده اندر بوستان هستی ...

... سرکش و سرمست و تند و شوخ و شنگ

پنجه از خون عزیزان لاله رنگ

بر سر حوض است چون یک شعله نور ...

... کشید جانب مسجد به صد هزار فنش

به پای لاله کدامین شهید مدفون است

که از لحد بدر افتاده گوشۀ کفنش ...

تا پر نشد ز بوی محبت دماغ دل

چون لاله پرده برنگرفتم ز داغ دل

جان میدهم به مژده گر آرد نسیم صبح ...

... پروانه وش بسوز کزین سوز سرخوشم

مستی دهد به یاد لبت اشک لاله رنگ

چندان که از ایاق تو صهبای بی غشم ...

... یا برمکش ز خاک تن خاکسار من

پا تا به سر زخون دلم لاله گون شوی

گر بگذری چون اشک روان از کنار من ...

... از داغ دلم نگردی آگه

تا لاله بروید از گل من

از جنبش تیغ ابروانت ...