بتم چو طره به رخسار خود فشان میکرد
بنفشه بر ورق لاله سایبان میکرد
اگر به دیدهٔ من عکس عارضش میدید
به شاخ هر مژه صد بلبل آشیان میکرد
به غیر نقطه، شیرینی لبش نگذاشت
وگرنه خامه بسی وصف آن دهان میکرد
نوای نالهٔ مرغی به گوشم آمد دوش
چو دیدم از سر زلف تو دل فغان میکرد
ز ابروی تو عجب مانم ای مسلمانکش
که «ذوالفقار» علی قتل کافران میکرد
«وفایی» از لب و زلف تو دوش تا به سحر
سخن ز آب بقا و عمر جاودان میکرد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت عشق خود اشاره میکند. او با تصویرسازیهایی چون طرههای مو و لبهای شیرین، عشقش را توصیف میکند و از زیباییهایی مانند بنفشه و لاله برای بیان احساساتش استفاده میکند. شاعر به دلفریبی و نالههای مرغان اشاره میکند و با کنایه به ابروی معشوق، به قدرت و تاثیر جذابیت او میپردازد. به طور کلی، شعر پر از حس زیباییشناختی و احساسات عاشقانه است.
هوش مصنوعی: وقتی که معشوق با جاذبه خود، موهایش را به صورتش میریزد، مانند بنفشهای که بر روی گل لاله سایه میاندازد.
هوش مصنوعی: اگر معشوق از نگاه من زیباییاش را میدید، هر مژهام به مانند شاخهای برای بلبلها میشد که بر روی آن لانه میساختند.
هوش مصنوعی: لبهای او چنان شیرین است که هیچ چیز دیگری جاذبتر از آن نیست. اگر غیر از آن نقطهای که اشاره شده نبود، میتوانستم به زیباییهای دهانش بپردازم و آن را وصف کنم.
هوش مصنوعی: دیشب صدای نالهٔ پرندهای به گوشم رسید، وقتی دیدم که از زیبایی موهایت دل به درد آمده و ناله میکند.
هوش مصنوعی: عجب میکنم از ابروی تو ای کسی که مسلمانان را میکشی، در حالی که «ذوالفقار» علی تنها برای کشتن کافران استفاده میشد.
هوش مصنوعی: دیروز تا صبح، لب و موی تو به من وعدهای از زندگی جاوید و ماندگاری دادند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.