دل دردمند عاشق که زدوست داشت داغی

نه عجب زلاله و گل بودش اگر فراغی

نه برنگ لاله در باغ بگل بود مشابه

چه مشابهت بدل داشت اگر نداشت زاغی ...

... زفروغ شمع انجم همه شب فراغ داری

تو که پر گلست باغت زهوای لاله رویان

چه سر تفرج گل چه هوای باغ داری

چه زنی چو سرو آزاد تو لاف سربلندی

که به بندگی عشقش تو چو لاله داغ داری

چه بری زساقی بزم تو منت ایاغی ...

... با مهر علی میروی آشفته چو در خاک

چون لاله خودرنگ هم از خاک برآیی

... گذشت از بوستان و بر سرای او مجاور شد

مگر با باغبان از لاله و ریحان من گفتی

مبادا رنجه گردد یوسفم در مصر نیکویی ...

... نوای عشق و داغ اشتیاقت ‏

ز خاکم بردماند لاله و نی

ستم زآن ترک اگر آشفته دیدی ...

... شمع سحر نماید در پاش جانسپاری

لیلای لاله در دشت زد خیمه از سر ناز

مجنون ابر کرده آغاز اشکباری ...

... مسکین تو ست نرگس ز آن تاج دارد از زر

در عشق تو کند فخر لاله ز داغداری

ای لعبت بهشتی در جنت ار خرامی ...

... شیر ار بود آهوفکن تو آهوی شیرافکنی

بر برگ لاله سنبلی یا سبزه بر گرد گلی

بگرفته ای خاتم ز جم ای خط مگر اهریمنی ...

... تو مهر و مه برخ و زهره در جبین داری

ببرگ لاله پراکنده غالیه از خط

بزلف و سنبل بویا بیاسمین داری ...

... نه همین از غم او سینه ما صد چاک است

داغ او لاله صفت بر جگری نیست که نیست

موسیی نیست که دعوی انا الحق شنود ...

... نمی یم دید از بحرغمش خون دردلش زدموج

زسوزش کوه را داغی رسید و لاله زاری شد

نمودندازمی لعلش مخمر طینت آدم ...

... زیباست چمن ولی صفایی

بی لاله عذار ما ندارد

در در صدف نگویی این بحر ...

... تر کرده از خون شهیدان لب لعلت

داغی بدل لاله احمر زده باز

زان آتش رخسار و زان غالیه زلف ...

... ز بس داغش اسرار دارد بدل

نروید بجز لاله از تربتش

... به کلگشت چمن بخرام و در طرف گلستان بین

به گل از قامتت سرو و خجل از عارضت لاله

ترا ساغر به لب در بزم غیر و گوش بر مطرب ...

... همگی ز سوز و سازش بسرود عاشقانه

سمن و چمن هزارش گل و لاله داغدارش

همه نغمه پرده دارش نی و بربط و چغانه ...

... پریدن های رنگ گل شفق گردد گلستان را

کباب نوبهار اندر تنور لاله می سوزد

چه فیض از میزان لاابالی پیشه مهمان را ...

... بیا در گلشن بختم که در هر گوشه بنمایم

ز جوش لاله و گل در حنا پای خزانی را

کمال درد دل اصل ست در ترکیب انسانی ...

... جنون به بادیه پرداز گلستان بخشید

سواد دیده آهوست داغ لاله ما

ز سعی هرزه به بیحاصلی علم گشتیم ...

... نفس ز ناله به سنبل درودنست بخیز

ز خون دل مژه در لاله چیدنست مخسپ

نشاط گوش بر آواز قلقلست بیا ...

... آتشکده خوی تو نازم که ز طرفش

رفتم شرر و داغ گل و لاله فرو ریخت

بر ساده دلانت به وفا جلوه همی داد

بیداد تو آب از رخ دلاله فرو ریخت

گفتم ز که پرسم خبر عمر گذشته ...