صبا تو نفخه عنبر در آستین داری
مگر عبور بر آن زلف عنبرین داری
گرفته ای تو زتاتار طره اش تاری
که تبت ختن چین در آستین داری
بهر سپهر یکی کوکب درخشان هست
تو مهر و مه برخ و زهره در جبین داری
ببرگ لاله پراکنده غالیه از خط
بزلف و سنبل بویا بیاسمین داری
دهی پیام زنوشین لبت باغیارم
فغان که زهر مذابم در انگبین داری
هزار همچو سلیمان مسخر حکمت
چه نقش بود ندانم که در نگین داری
تو خود بجنس بشر ای پسر نمیمانی
مگر سرشت زحور و ملک عجین داری
اگر تو سرو روانی چرا ببرزن و کوی
و گر تو ماه چرا خانه در زمین داری
بمدح حیدر و آشفته وش نوا سنجی
زپادشاه زمان چشم آفرین داری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به زیبایی اشاره دارد به ویژگی‌ها و جذابیت‌های ظاهری و باطنی یک شخص خاص، که با صفات دل‌انگیز و نمادین توصیف شده است. شاعر به نیم‌نگاهی به زیبایی‌های ظاهری، مانند زلف‌های عنبرین و چهره‌ای درخشان اشاره دارد و از احساس عشق و جذب این زیبایی‌ها سخن می‌گوید. همچنین شاعر بر این نکته تأکید می‌کند که این شخص فراتر از انسان معمولی است و ویژگی‌هایی الهی و آسمانی دارد. او در نهایت به صفات برجسته این فرد اشاره می‌کند که به عنوان یک شخصیت ویژه شناخته می‌شود.
هوش مصنوعی: آرزو می‌کنم که نسیم صبحگاهی بویی مشابه بوی خوش عطر داشته باشد و آیا تو این زیبایی را در موهای پر از عطرت حس می‌کنی؟
هوش مصنوعی: تو موهای خویش را مانند تارهای ابریشمی در آستین خود پنهان کرده‌ای، و زیبایی چهره‌ات نظیر ناز و لطافت ختن است.
هوش مصنوعی: در آسمان، یکی از ستاره‌های درخشان به عنوان نمادی از زیبایی و روشنایی وجود دارد و تو نیز مانند خورشید و ماه، و درخشش زهره را بر پیشانی خود داری.
هوش مصنوعی: در این بیت به زیبایی و جذابیت ظاهری اشاره شده است. برگ‌های لاله و عطر خاصی که از پیچش مو و گل‌های خوشبو به مشام می‌رسد، بیانگر شگفتی و دلربایی است که در فصل بهار و با آمدن گل‌ها به وجود می‌آید. به نوعی، شاعر زیبایی و حیات را در جزئیات طبیعت و گل‌های خوشبو تجسم می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به زبانی شاعرانه و استعاره‌ای از عشق و درد ناشی از آن سخن می‌گوید. او از زهر موجود در عسل سخن می‌گوید که نشان‌دهنده تضاد میان شیرینی و تلخی در رابطه عاشقانه‌اش است. در انتها، او از زن می‌خواهد که از حال او آگاه شود و به او کمک کند، چرا که دردش طاقت‌فرساست.
هوش مصنوعی: هزاران نفر مانند سلیمان که در حکمت تسلط دارند، نمی‌دانم چه ارزشی دارد که در انگشتری نگین زیبایی داشته باشند.
هوش مصنوعی: تو از نوع بشر هستی، اما برای همیشه نمی‌توانی در همین قالب بمانی، مگر اینکه روح و ذات تو به لطافت و ملکوت آمیخته شده باشد.
هوش مصنوعی: اگر تو همچون سرو خوشفرم و سرزنده‌ای، پس چرا در کوچه و خیابان‌ها می‌چرخی و اگر تو چون ماه روشن هستی، چرا در این دنیای مادی زندگی می‌کنی؟
هوش مصنوعی: به ستایش حیدر بپرداز و با آهنگی زیبا از او سخن بگو. همچنین به یاد داشته باش که چشمان تو باید شکرگزار پادشاه زمان باشند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر چه در لب جانبخش انگبین داری
ز ناوک مژه صد نیش در کمین داری
به خاک پات که نتوان در آب حیوان یافت
لطافتی که تو در لعل آتشین داری
به هشت گلشن جنت نمی دهم یک شاخ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.