... تا شده شمع را زبان روشن

بین چراغان لاله از رویت

هر سحرگه ببوستان روشن ...

... بخون تشنه دست و دامنش بین

هزاران لاله حمرا بدامن

زداغ سرخی خون منش بین ...

... ز خون بیگناهان کرده رنگین

برنگ لاله دست و دامنش بین

دل از مهر و محبت جانب غیر ...

... که آن ز چشمه خورشید خورده آب تجلی

برنگ لاله زند موج در پیاله نور

ز عکس عارض چون لاله شراب تجلی

... آیین جفا و بی وفایی

زین بیش منه چو لاله داغم

برسینه زآتش جدایی ...

... بنشینم و جان کنم فدایت

ای کوی تو طرف لاله زارم

وی روی تو نوگل بهارم ...

... برباد اگر رود غبارم

بس لاله ز داغ حسرت تو

روید پس مرگ از مزارم ...

... بذله گو شاهد شیرین سخن است

باد اگر کشت چراغ لاله

شمع سیمین تن و زرین لگن است ...

... با شاخ گل سحرگه میگفت و می شنیدم

از باغ لاله خیزد وز ابر ژاله ریزد

ساقی بریز آبی در ساغر از نبیدم ...

... در میان حجر اصل شجر است

از حجر بسکه گل و لاله دمید

کس نداند که حجر یا شجر است ...

... ترکش غنچه پر از پیکان است

ساغر لاله پر از لعل تر است

سرو را پای مقید بگل است ...

... سدهزاران طعنه از اطفال بستان می رسد

بس که باد افشانده بر وی لاله های آتشین

آب جو را طعنه بر خاک بدخشان می رسد ...

بر لاله ژاله میچکد از ابر مشکفام

خوشتر ز ژاله باده و بهتر زلاله جام

صبح است و بزم عید و می و مطرب و نبید ...

... کار است باد گلشن و گسترد سبزه فرش

آورد ژاله باده و پر کرد لاله جام

برخاست سرو و بید فرو برد سر بزیر ...

... بر ساحت باغ و طرف بستان

از لاله بکف پیاله بر گیر

وز ژاله عرق برخ بیفشان ...

... طره سنبل پریشانی گرفت

لاله در دل داغ پنهانی گرفت

نرگس از خواب عدم بیدار شد ...

... سروها را پای در گلها بماند

لاله ها را داغ بر دلها بماند

... با دگر مرغان هم آوازی کنم

گه رخ گلها و روی لاله ها

برفروزد تا بر آرم ناله ها ...

... ولی چندان ترشحهای باران

کزان پر لاله را ساغر نگشتی

وزان دامان زاهد تر نگشتی

صبا چندان که گل دفتر نریزد

شراب لاله از ساغر نریزد

پریشان زان شود زلف نکویان ...

... غم های شب هجر که بیرون ز شمار است

بر عارض گلگون مگرش دیده لاله

آن خال سیه دید که داغش به عذار است ...

... در چشم من چه گونه نمایی به خواب رخ

ما و تو را چو لاله بود سرخ رو ولیک

ما را زخون دیده تو را از شراب سرخ ...

... کنون که وقت فغان بود از زبان افتاد

ز باده روی کس اینگونه لاله گون نشود

مگر به چشم تو این چشم خونفشان افتاد ...

... چون دل کسی به نقش و نگار جهان نیست

نقش جمال لاله رخان ساده خواستند

دادند پیچ و تاب به گیسوی دلبران ...

... به رنگ رنگ لباس و به گونه گونه ثیاب

زعکس لاله و گل شد ملون آب شمر

چه نقش ها که نزد دست نو بهار بر آب ...

... چو دست ساقی بزم امیر پاک ضمیر

زلاله باغ به کف بر گرفته جام شراب

سپهر جود محمد حسین خان که درش ...

... گر از کف تو نه با خاک ره برابر شد

چو لاله سرخ ز خون از چه گشت چهره ی لعل

چو کاه زرد چنین از چه گونه ی زر شد ...