رخ زیبا چو ماه روشنش بین
قد رعنا چو سرو گلشنش بین
نهان بوی گل اندر رنگ چونست
تن نازک پس پیراهنش بین
چو شاخ نرگس از باد بهاری
گهی برخاستن گه خفتنش بین
ببوی سرو قدش جوی اشگم
روان از دیده خون پیراهنش بین
ز خون بیگناهان کرده رنگین
برنگ لاله دست و دامنش بین
دل از مهر و محبت جانب غیر
نظر در خشم و کین سوی منش بین
برغم نور هر شب تا سحرگاه
ببزم دیگران می خوردنش بین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف زیبایی‌های یک معشوق پرداخته است. او چهره معشوق را به زیبایی ماه و قامتش را به سرو گلشن تشبیه می‌کند. در این تصویرپردازی، بوی گل و نازکی جسم او برجسته می‌شود. شاعر همچنین به حالتی که معشوق به‌صورت گاه خسته و گاه سرزنده دارد، اشاره می‌کند. اشک‌های شاعر به خاطر زیبایی‌های او و خونی که بر لباس معشوق بر اثر بی‌گناهی دیگران ریخته شده، به تصویر کشیده شده است. در نهایت، شاعر از عشق و محبت نسبت به معشوق صحبت می‌کند، در حالی که نشان می‌دهد دلش پر از غم و حسرت است و معشوق همچنان در حال خوش‌گذرانی با دیگران است.
هوش مصنوعی: صورت زیبای او را مانند ماه درخشان ببین و قامت بلندش را همچون سرو در باغ گل‌ها تماشا کن.
هوش مصنوعی: عطر گل در رنگ بدن نازک او چگونه است؟ پس پیراهنش را ببین.
هوش مصنوعی: مانند شاخ نرگس که در بهار گاهی سر بر می‌آورد و گاهی به خواب می‌رود، حال طبیعت در این فصول به همین شکل است.
هوش مصنوعی: بوی خوش سرو قامت او مرا به گریه واداشته و اشک‌هایم از چشمانم به زمین میریزد. خون بر پیراهنش دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: دست و دامن او به رنگ لاله‌هاست، که از خون انسان‌های بیگناه رنگین شده است.
هوش مصنوعی: دل از عشق و محبت به سوی دیگری بی‌توجه است و تنها در خشم و کینه به من نگاه می‌کند.
هوش مصنوعی: با وجود نور هر شب، تا سحرگاه به سادگی می‌گذرانم و دیگران او را می‌بینند که می‌خورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.