... گریه گر از دل ما می آمد

قطره سرمایه دریا می گشت

چقدر عربده ها می کاهید ...

... غبار اگر شده دیوانه خاطرش جمع است

چرا ز خشکی دریا شود گهر محتاج

صفای سینه عاشق گل همیشه بهار ...

... بشکن به زور بازو زنجیر خانه چون موج

دریا اسیر گردد از بیقراری من

تیغش همان به خونم دارد زبانه چون موج

اشکم از بس کرده آب روی گل ها را زیاد

می توان شبنمی کرد آب دریا را زیاد

از نسیمی دامن این بحر می آید به جوش ...

... ز ذوق نسبت تبخاله بیمار عشق او

حباب از بس به خود بالید در دریا نمی گنجد

ز بس دل های سخت از کینه روشندلان پر شد ...

... نه زمرد نه زبرجد نه خزف نه لؤلؤ

نه ز دریا خبر و نه اثر از کان دارد

ضعف پیری اگرش مایده روح کند ...

... اگر در خواب باشد روی مطلب دیدنی دارد

دل دریا دو نیم است از امید و بیم پنداری

ز جذر و مد نفس دزدیدنی بالیدنی دارد ...

... لب تشنگیم ریشه دوانیده به صحرا

وقت است که نم در دل دریا نگذارد

منع سفر بیخودی آسان نتوان کرد ...

... نمی دانم خراب کیست کز یک قطره باران

کمان موج بر بازوی دریا زور می آرد

به گلزارم کشد شوق تو پندارد دلی دارم ...

... آیینه شکسته سکندر کجا برد

خار ره تو منت دریا نمی کشد

جوهر شناس آبله گوهر کجا برد ...

... ممنون چاره نیست دل بیقرار ما

دریای اضطراب شناور کجا برد

راه از تو منزل از تو و آوارگی ز تو ...

... با غبار خاطرم گر آشنا گردد نسیم

موج نتواند سبک از روی دریا بگذرد

ابرکشت شعله دهقان پر پروانه است ...

... موج صفای سنگ ز آیینه بگذرد

گر از پل شکسته ز دریا توان گذشت

مخمور هم ز می شب آدینه بگذرد ...

... ریگ این بادیه چون برق هم از سرگذرد

دل دریا شود آتشکده داغ نهان

نسبت اشکم اگر در دل گوهر گذرد ...

... گرچه پر آواره است آخر به منزل می رسد

کشتی موجم ز دریا بسته ام بار سرشک

گر بود همراهی طوفان به ساحل می رسد ...

... سزای خانه به دوشی که صید منزل شد

سر حباب به فتراک موج دریا بست

سفینه ای که خطر بار صید ساحل شد ...

... صید وحشی کی گرفت آرام تا بسمل نشد

موج دریا کی به کامش خنجر طوفان شکست

در محبت کشتی ما تشنه ساحل نشد

... گوهر مقصود می خواهی میندیش از خطر

موج طوفان را کلید گنج دریا کرده اند

ناله بیتابی در آتش سوختن بیطاقتی ...

... اهل دل کز گریه عالم را گلستان کرده اند

پرده چشم تری بر روی دریا می کشند

جذبه در کار است اگر منزل و گر آوارگی ...

... شرر اشک ز آتشکده دل داریم

چشم ما تکیه به سرمایه دریا نکند

گر بود سلسله زلف تو در دست اسیر ...

سرکنم آوارگی منزل همان گیرم نبود

دل به دریا افکنم ساحل همان گیرم نبود

سینه ای بر تیر باران تغافل می دهم ...