... ز نخل خشک آخر بهره می گیرند حق گویان

به مقصد می رساند واعظان را چوب منبرها

شود احوال من معلوم او از جبهه قاصد ...

... بی تکلف تا قیامت آب حیوان می خورد

مقصد زاهد به جیب خود فرو رفتن فناست

این سر بی مغز را چاک گریبان می خورد ...

... دل صاحب طمع سختی چو دید آهن ربا گردد

بهر مقصد که روی آری مدد از پیر فانی جو

قدم خم گشته آزاده محراب دعا گردد ...

... حسن او روزی که بگشاید دکان خویشتن

بی طلب ای سیدا مقصد نمی آید به دست

جا به مجلس می کند نی از فغان خویشتن

... کیست می سازد تلاش منصب دیوانگی

مقصد عاشق نمی گنجد به زیر آسمان

باشد از اندازه بیرون مطلب دیوانگی ...

... به درگاه الهی دست بردار

درین مقصد محمد را شفیع آر

ز جا عبدالمطلب کرد قد راست ...

... عیدگاه امروز شد از مقدم شه دلفریب

مسجد و محراب شد تا کعبه مقصد دل قریب

خانقه را داد زاهد زینت از بوی حبیب ...

... که شریان از تپیدن در فلاخن می نهد دل را

برآ از خویش و در گلزار مقصد کامرانی کن

ز خود رفتن به سالک می کند نزدیک منزل را ...

... به مطلب می رسد هرکس خلاف نفس بگزیند

به مقصد عاقبت خواهی رسیده زین تپیدن ها

مرو دنبال صید مطلب ای بیگانه از مطلب ...

... شد پرده بیابان قفل در دل ما

از خاک مقصد ما چون گرد درد خیزد

باشد ز پرده دل دامان منزل ما ...

... در بهاران سایه تا کی پناه ما بس است

گرد راه نیستی شو تا به مقصد پی بری

در محبت رفتن از خود خضر راه ما بس است ...

... گرمیی با بزمها بی شعله دیدار نیست

بی بلد جویا به مقصد قوت ضعفم رساند

رهنمایی کاروان مور را در کار نیست

... هر طرف دیدیم دیوارش به این سو مایل است

گر ز دنیا نگذرد سالک به مقصد کی رسد

چون شرر تا چشم پوشید از جهان در منزل است ...

... دعوی ما را دلیل روشنی چون ماه نیست

هر طرف رو می کنی جویا به مقصد می رسی

در ره از خویش رفتن هیچکس گمراه نیست

در حقیقت مقصد جسم و مراد دل یکی است

ره نوردان طریق عشق را منزل یکی است ...

... واله او را که چون آیینه چشم و دل یکی است

تا ز خود جویا قدم بیرون نهم در مقصدم

عاشقان را در ز خود رفتن ره و منزل یکی است

... برداشتن دل از دو جهان حاصل من است

افتادگی است مقصد صحرا نورد عشق

واماندگی به راه طلب منزل من است ...

... محنت یعقوب هجرم بوی پیراهن کجاست

پشت بر دیوار هستی رو به مقصد رفته ام

گشته ام هم بزم جان جویا ندانم تن کجاست

... با خبر باش که در قافله بیهوشی است

پی به مقصد نبرد سلسله برپای شعور

طی این بادیه بر راحله بیهوشی است ...

... یار اغیار شدن بیشترش سوخته است

اولین گام بود راه به مقصد چون برق

هر که از گرم روی بال و پرش سوخته است ...

دعای صبح محرومان هم آغوش اثر خیزد

غبار هستی مقصد زدامان سحر خیزد

مشو غافل ز آه غرقه در خون اسیرانت ...