بهار است و از اشکم گل به دامن می کند صحرا

ز جوش لاله یا خون گریه بر من می کند صحرا

نیفتد تا به راه عاقلی از بی خودی مجنون

به هر سو آتشی از لاله روشن می کند صحرا

لباس بی لباسی بر قد دیوانه می دوزد ...

... از سر نهند اهل غرور اعتبار را

سودای داغ لاله اش از بس به سر زده است

زنجیر کرده اند ز رگ کوهسار را ...

گر به رنگش لاله یی باشد به دامن کوه را

چون صدا حیف است گرد سر نگشتن کوه را ...

... دامن عقبی بدست آور زمال این جهان

در نکاح آن پری دلاله کن این بیوه را

خط سبزش پوشد ار سیب زنخدان را چه غم ...

... حنا کی دست برمیدارد از دست نگار ما

به رنگ لاله سودای تو ما را کرد صحرایی

خیال چهره ات شد آتش جوش بهار ما ...

... توفان چو شعله خشک شود در تنور ما

با داغ دل چو لاله سراپا شکفته ایم

نتوان شناختن ز غم ما سرور ما ...

... رنگ خجلت بر رخ ما ز انفعال سایلان

لاله یی از کوهسار همت والای ماست

از می نظاره صنع است ما را سرخوشی ...

... شرف ز الفت خردان بود بزرگان را

ز جوش لاله شود روی کوهساران سرخ

سبک روان سرخود در جهاد نفس برند ...

... ز گریه چون قلم سرخی است مژگان سرخ

نه لاله است بگلشن که از می عشقت

شده است نرگس شهلا چو چشم مستان سرخ ...

ز گلشن چون براه آن سرو قد لاله رو افتد

گذارد بوی گل گل را و از دنبال او افتد ...

... بگرد خاطرم پیوسته گردد لعل نوشینش

همینم لاله سیراب از باغ جنون باشد

خوبان بغازه چون رخ خود لاله گون کنند

هر روز تازه در جگر خلق خون کنند ...

... چشم و چراغ گلشن هستی تویی اگر

مانند لاله کاسه ترا سرنگون شود

گنج و گهر بخاک فشاندن ز عقل نیست ...

... روز محشر بر رخت رنگ خجالت می شود

می دهیم چشمی که آب از لاله رخساران کنون

عاقبت در دیده ات خوناب حسرت می شود ...

... بس که حسن ماه من هر لحظه افزون می شود

نیست اشک لاله گون کز شوق دیدارش نگاه

تا به مژگان می رسد چون من دلش خون می شود ...

... بهار دلبری از نو بهار من دارد

که پا ز لاله و گل در نگار می آید

عجب مدار که گرداب گردباد شود ...

... عقل اگر قاضی است بر بی اعتباریهای عمر

محضری پر مهر باشد صفحه هر لاله زار

همچو حلوایی که بهر مرده سامان میکنند ...

... نور چشمم وسمنی نیلر اول اگری قاشلر

لاله و گل دامننده هر سحر شبنم دگول

گیجه لر روز سیاهمدن تو کللر یاشلر ...

... اول غمزه اوغری گوزلری اوغری یتاقیدور

اول نو بهاردین کیول اودلندی لاله تک

یاندی چرا غمز نه عجب عشق اوجاقیدور ...

... گریه ها چون ابر میخیزد ز دریای نشاط

لاله غم سرخ دارد روی باغ عیش را

نیست غیر از نخل ماتم گلشن آرای نشاط ...

... که باین کهنه شود مشعل ایمان روشن

نه همین لاله شد از داغ بعینه همه چشم

میشود ز آن گل رو چشم گلستان روشن ...

... باین کوتاه دستیهای طالع چشم آن دارم

که گیرد دامن وصل تو اشک لاله گون من

چسان دل از خم ابروی خونریز تو بردارم ...