نیست ای دل محنت آباد جهان، جای نشاط
ابله آن کو میکند در وی تمنای نشاط
جز گل آتش نچیند باغبان از شاخ خشک
چند باشی آخر ان عمر جویای نشاط
شادکامیهای عالم، مایه ناکامی است
گریه ها چون ابر میخیزد ز دریای نشاط
لاله غم، سرخ دارد روی باغ عیش را
نیست غیر از نخل ماتم، گلشن آرای نشاط
از هجوم غم نیابد یک نفس جای درنگ
گر رسد واعظ بمحنت خانه ام پای نشاط
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان غم و ناکامی در زندگی می‌پردازد. شاعر به این نکته اشاره میکند که دنیا جای شادی و نشاط نیست و افرادی که به دنبال خوشی هستند در واقع خود را به زحمت می‌اندازند. او می‌گوید که گل‌های شادابی از شاخه‌های خشک زندگی نمی‌روید و شادی‌های دنیوی بیشتر باعث غم و ناکامی می‌شود. در نهایت، شاعر به وضعیت غم‌انگیز خود اشاره میکند که حتی یک لحظه هم از غم نمی‌تواند کمی استراحت کند.
هوش مصنوعی: ای دل، در این دنیای پر از رنج و غم، جایی برای شادی و سرور نیست. چه کسی می‌تواند در این دیار پر از درد، به دنبال خوشی و شادمانی باشد؟
هوش مصنوعی: جز از گل آتش نتوان برداشت، و باغبان هم از شاخه‌های خشک چیزی نخواهد چید. بنابراین، تو هم در این عمر چه بسیار باید به دنبال شادابی بگردی.
هوش مصنوعی: خوشی‌های زندگی می‌تواند باعث ناراحتی شود، چرا که اشک‌ها مثل ابرها از دل شادی برمی‌خیزند.
هوش مصنوعی: در باغ شادی، لاله‌ای سرخ و غمگین روییده است که جز نخل‌های اندوه، هیچ چیز دیگری در آن به چشم نمی‌خورد؛ جایی که دیگر نشانی از نشاط و سرزندگی نیست.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به احساس غم و درد اشاره میکند و می‌گوید که حتی یک لحظه از این احساس غم نمی‌تواند درنگ کند. اگر واعظی به خانه‌اش بیاید، او از شوق و نشاط نخواهد توانست خود را کنترل کند و به محنت و سختی‌های زندگی‌اش توجهی نخواهد کرد. این بیان نشان‌دهنده تضاد بین غم و شادی است و به نوعی به اهمیت داشتن لحظات خوش در زندگی اشاره میکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.