... چنین که خاص تو شد ملک حسن دانستم

که مهر داغ دل لاله هم به نام تو بود

ز فتنه دوستی آن نگاه شد معلوم ...

... سودة اخگر کنونم مشت خاکستر شود

چشم اگر بر لاله و گل می گشایم بی رخش

هر نگه بر دیدة حسرت کشم خنجر شود ...

... عالمی را غرقه در آب گهر دارد بهار

صورت شیرین به جای لاله می روید ز سنگ

گر بدین سان جلوه بر کوه و کمر دارد بهار ...

... لوح عاشق ساده می باید بلی زیبنده نیست

لاله های داغ را جز سینة بی کینه راغ

غیر را دعوی همچشمی فیاض ابلهی است ...

... خمیازة آغوش فغانست درین باغ

گل مست وفا لاله دورو سرو هوایی

بر روی که نرگس نگرانست درین باغ ...

... با سیه بختی بزاد و در میان خون نشست

سخت لازم پیشة عشقست داغ لاله ام

من خود افتادم به دام عشق او فیاض باز ...

... اظهار شکوه از ستم دوست کافریست

ای لاله داغدار نرویی ز تربتم

آن شعله بین که با همه آغوش دشمنی ...

به جیب چاک و به دل داغ هجر یار ندارم

چه سان به سیر روم روی لاله زار ندارم

لب هوس چه گشایم به آب چشمة حیوان ...

... چه برگ کاه که باجم نداد ازین رخ کاهی

کدام لاله که بروی چراغ داغ ندارم

مراست با غم عشقت فراغت همه عالم ...

... کرشمه سنجی داغم بهار صد چمنست

چه لازمست که حسرت به لاله زار کشم

به این حیات چرا باید از اجل ترسید ...

ز داغ لاله چشم آمد به داغم

ز بوی گل پریشان شد دماغم ...

... می توان آوارگی در گلشن از بویش فکند

می روم گل را مگر چون لاله صحرایی کنم

یاد همت می دهد فیاض انداز خطر ...

... گل ریخته تا دامن از چاک گریبانم

هم سرو منی هم گل هم لاله و هم سنبل

جایی که تویی نبود پروای گلستانم ...

... عمری چون نشیه با می بی غش نشسته ایم

چون داغ لاله بی غم عشق پریرخان

افسرده ایم اگرچه در آتش نشسته ایم ...

... دماغی از نفس گل شکفته تر داریم

درین بهار هوس چون نسیم لاله و گل

بدین خوشیم که بر موج خون گذر داریم ...

... آتشیم آتش ولیکن در ته خاکستریم

دتر مزاج لاله و در طبع گل آبیم آب

لیک بر خار و خس این دشت باد صرصریم ...

ز مژگان چند چون ابر بهاران

سرشک لاله گون بارم چو باران

به خاک کوهکن برمی فروزم

چراغ لاله ای در کوهساران

خط سبزش مرا شوریده تر کرد ...

برافکن پرده و از عکس آن رونوبهارم کن

درآ در جلوه و از داغ حسرت لاله زارم کن

شرم چون کشتة ناز تو بهر خونبهای من ...

... گر بوی درد می شنوم از تو دور نیست

در لاله زار سینة افگار گشته ای

با قید خویشتن نتوان صید عشق شد ...

... چون طفل غنچه خون ز لب دل مکیده ای

چون داغ لاله بر سر آتش نشسته ای

مجنونی از قلمرو عادت رمیده ای

دیوانه ای طلسم تکلف شکسته ای

از لاله زار حسرت جاوید غنچه ای

وز گلستان گلبن امید دسته ای ...