خوش آن که دست به دست سبوی می‌باشم
چو دیده باز کنم رو به روی می باشم
چرا خورم غم روزی چو می‌توانم کرد
که زنده تا به قیامت به بوی می باشم
ز قیل و قال حکیمان دلم گرفت کجاست
زبان حال که در گفتگوی می باشم
ضرر نیست مکیدن لب پیالة می
همین بس است که در آرزوی می باشم
ز نام می چو توان نشئه یافتن فیّاض
چه لازم است که در جستجوی می باشم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با استفاده از تصاویری زیبا و احساسی به بیان مشکلات و دردهای درونی خود می‌پردازد. او به احساساتی چون عشق، غم، انتظار و حسرت اشاره می‌کند و از مبارزاتش با این احساسات می‌گوید. در طول شعر، به نمادهایی مانند مژه، خزان، برگ و گل اشاره شده که نشان‌دهنده جدایی و ناپایداری زندگی است. شاعر در نهایت به این نتیجه می‌رسد که در این حیات، نباید از مرگ ترسید و با اشتیاق به زندگی ادامه دهد، حتی اگر در انتظار عشق باشد. او همچنین به عجز و ناتوانی خود در برابر عشق و احساسات اشاره می‌کند و بیان می‌کند که چگونه این احساسات او را به شدت تحت تأثیر قرار داده‌اند.
هوش مصنوعی: خوشحالم که همیشه در کنار سبوی شراب هستم؛ زمانی که چشمانم را باز می‌کنم، رو به‌روی شراب قرار دارم.
هوش مصنوعی: چرا باید اندوهگین باشم وقتی که می‌توانم با شادی و لذت از زندگی‌ام استفاده کنم و تا ابد بوی خوش شراب را در خود داشته باشم؟
هوش مصنوعی: از بحث و جدل حکیمان حالم گرفته است. کجاست زبان حال من که در حال نوشیدن هستم و حرفی بزنم؟
هوش مصنوعی: نوشیدن لب‌های پیاله‌ی شراب ضرری ندارد؛ تنها همین کافیست که من در آرزوی شراب هستم.
هوش مصنوعی: از نام می، می‌توان به نشئه ای دست یافت. پس چه نیازی است که در جستجوی می باشم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.