... افگنده به جیحون فلک از وادی و شادم

کز پیچ و خم موج سرابم به در آورد

جان بر سر مکتوب تو از شوق فشاندن ...

... کز سر حد این دیر خرابم به در آورد

آن کشتی اشکسته ز موجم که تباهی

افگند در آتش گر از آبم به در آورد ...

... نهد نقش تو پیش روی و خود را نامه بر گیرد

خوشم گر استواری نیست همچون موج کارم را

که هر دم از شکست خود روانی بیشتر گیرد ...

... تا خاک کشتگان فریب وفای کیست

کاندر هزار مرحله موج سراب زد

رنگی که در خیال خود اندوختم ز دوست ...

... غم مشربان به چشمه حیوان نمی دهند

موجی که دشنه در جگر از پیچ و تاب زد

غالب کسان ز جهل حکیمش گرفته اند ...

... کاین را نسب به خرقه سالوس می رسد

خون موج زن ز مغز رگ جان ندیده ای

دانی که از تراوش کیموس می رسد ...

... تا افگنی چه ولوله اندر نهاد ما

کآیینه از تو موج پریزاد می زند

از جوی شیر و عشرت خسرو نشان نماند ...

... ممنون کاوش مژه و نیشتر نیم

دل موج خون ز درد خداداد می زند

خونی که دی به جیبم ازو خارخار بود ...

... غالب سرشک چشم تو عالم فرو گرفت

موجی ست دجله را که به بغداد می زند

... هیچ دانی این همه شور عتاب از بهر چیست

تا جگرها تشنه موج شکرخندش بود

نازم آن خودبین که ناید غیر خویشش در نظر ...

... بعد مردن مشت خاکم در نورد صرصرست

بی قراری می زند موج از سراپایم هنوز

تازه دور افتاده طرف بساط عشرتم ...

... سرشتش دوزخ ست و گوهر آتش

به سان موج می بالم به طوفان

به رنگ شعله می رقصم در آتش ...

... قطره خونی گره گردید دل دانستمش

موج زهرابی به طوفان زد زبان نامیدمش

غربتم ناسازگار آمد وطن فهمیدمش ...

بحر اگر موج زنست از خس و خاشاک چه باک

با تو زاندیشه چه اندیشه و از باک چه باک ...

... که آسان کرده دشوار من اندک

برآیی از نورد موج تشویر

نهی گر دل به گفتار من اندک ...

... طایر شوقم به دام انتظار افتاده ام

کار و بار موج با بحر است خودداری مجوی

در شکست خویشتن بی اختیار افتاده ام ...

... سرجوش گداز نفسم لای ندارم

خود رشته زند موج گهر گرچه من اکنون

جز رعشه به دست گهرآمای ندارم ...

... زخم جگرم بخیه و مرهم نپسندم

موج گهرم جنبش و رفتار ندانم

نقد خردم سکه سلطان نپذیرم ...

... چونست که در عرصه دهر اهل دلی نیست

در بحر کف و موج و حبابست و گهر هم

اسکندر و سرچشمه آبی که زلال ست ...

... گلم بر گوشه دستار زد دامن ز چیدن هم

بیا لطف هوا بنگر که چون موج می از مینا

گل از شاخ گلستی جلوه گر پیش از دمیدن هم ...

... تیغ تو نازد به سرفشانی عاشق

موج همی بالد از حباب شکستن

چیست دم وصل جان ز ذوق سپردن ...

... گرد پندار وجود از رهگذر خواهد نشست

بحر توحید عیانی موج زن خواهد شدن

در ته هر حرف غالب چیده ام میخانه ای ...

... بارگاهی به فراز سر کیوان زده ای

بنگر موج غباری و ز غالب بگذر

اینک آن دم ز هواداری خوبان زده ای

... غم را به تنومندی سهراب گرفتم

خود موج می از دشنه رستم چه کمستی

بیداد بود یکسره هشتن به کمر بر ...