... آن طوق دلفریب چو برقی است تابناک

وان اسب گام زن چو براقی است راهوار

در گردن براق فکند از پی تو برق ...

... از بهر شکر نعمت تو اهل این دیار

گر راه وحی بسته نگشتی به عهد ما

بیش آمدی به شان تو آیت ز صد هزار ...

... با آنکه چرخ بوسه دهد بر رکاب تو

هرگز ز راه عدل نتابی عنان خویش

هرگز ندیده اند قرین تو بی قرین ...

... بر نظم مدحت تو فشاندی روان خویش

از سیستان به بست نکردی بسیج راه

سوی تو آمدی همه از سیستان خویش ...

... جز غم ندید جان من از غمگسار خویش

گر چشم شوخ او نفکندی مرا ز راه

نفکندمی به بارگه عشق بار خویش ...

... به شعر آتش من فخر باشد آتش را

وگرچه راه نداند به فخر و عار آتش

اگر نه آب فسرده ست و باد سرد شده ...

... در جفا چون آسمانی ارچه داری حسن ماه

ننگری سوی وفا و نسپری راه وفاق

آسمان و ماه روی و رای مجدالدین بس است ...

... مرا به شکر و بسد رسان ز بوسه و لب

مرا به سیم و سمن راه ده به ساعد و ساق

به دل چو چشمی و چشمم به روی تو محتاج ...

... ز سیر ظلم بماند ستاره سیار

ز راه زرق بگردد زمانه زراق

فرج دهند طمع را ز حسبه آلامال ...

... آباد بر آن تیغ که بی دیده و دانش

می بیند و بی راه محق داند و باطل

گر نصرت از او خواسته بودی به همه حال ...

... با لاله مرا بی لب لعل تو تعلل

بیمارم و جویم ز رخت راه تشفی

ناهارم و خواهم ز لبت وجه تناول ...

... بی او نرسد خلق به اعزاز و به اجلال

جز وی ندهد راه به انعام و به اکرام

ای بار خدایی که ببخشید جهان را ...

... سکندرش طلبید و خضر رسید به کام

اگر میانه او راه خشک یافت کلیم

ز بیم او پسر نوح کوه ساخت مقام ...

... گفتم چرا مرا نرسانی به آرزوی

گفتا به آرزوت در این ماه نیست راه

گفتم سیه به رنگ گناه است زلف تو ...

... هنر زخدمت الفاظ او نگردد دور

خرد به غایت اوصاف او نیابد راه

لب نیاز به اکرام او شود خندان ...

... رهی که حادثه بر من گشاد بسته شود

گرم به چشم تفضل نگه کنی یک راه

همیشه تا نشود طبع آب چون آتش

همیشه تا نبود حکم طوع چون اکراه

به طوع و طبع غلام تو باد دور فلک ...

... قدر سخن چو لولو لالا کند همی

بیننده نی و راه چو بینا رود همی

داننده نی و کار چو دانا کند همی ...

... هاروت نیستی غم زهره چرا خوری

دل را به راه حسن دلیل محبتی

جان را ز باغ عشق نسیم معنبری ...

... عالمی در یک تن ار موجود باشد آن توی

ای عجب دانی که بیرون از نهایت راه نیست

در سخاوت از نهایت چون همی بیرون شوی ...

... از زمین آواز سایل نادراست ار بشنوی

گر روی بر راه انصاف از همه ارباب نظم

کس چنین خدمت نیاراید در این ردف و روی ...

... سوی جحیم کشد دشمنیش چون عصیان

به خلد راه برد دوستیش چون تقوی

به شاخ همت او زن دو دست و واثق باش ...

... جان را به تحفه بوی گل و یاسمین دهد

پیش آیدم به راه و دهد بوسه بر زمین

لب پیش اوست بوسه چرا بر زمین دهد ...

... از بهر قاصدت که به جانم طمع کنی

دیده به راه و گوش به فرمان نهاده ام

مهر تو را که خازن خوبی جمال توست ...

... زین همی نازد ولیش و زان همی سوزد عدوش

گر عدو خواهد که در راه خلافش دم زند

نم نماند در دهانش دم بگیرد در گلوش ...

... همچو نور از ماه و ماه از اختران تابنده شد

سروری از راه و رسمش مهتری از خلق و خوش

گرچه باقی نیست قدر و رتبتش را در جهان ...

... آب است لفظ او و فصاحت سلاستش

بر بست راه فتنه و دعوی مناقبش

بگشاد بند کیسه معنی کیاستش ...

... ای بر زمین جلال تو چون ماه بر فلک

ای در علو محل تو همراه بر فلک

ماه شب چهارده پر نور گشت از آن ...

... میزبان چون تو نیابد نزد تو ز آن آمده است

نفس را شیطان همی از راه طاعت دور داشت

نزد ما روزه به قهر و قمع شیطان آمده است ...