... ای صنما به جان تو کینه در بننگری

دست مده تو چرخ را تا که به پیش اسب او

غاشیه تو را کشد بر سر خود به چاکری ...

... برآر از خاک جانی را ببین جان آسمانی را

کز آن گردان شده ست ای جان مه و این چرخ خضرایی

قدم بر نردبانی نه دو چشم اندر عیانی نه ...

درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی

فنا شد چرخ و گردان شد ز نور پاک دولابی

نبود آن شهر جز سودا بنی آدم در او شیدا ...

... نه شخص عالم کبری چنین بر کار بی جان است

که چرخ ار بی روانستی بدین سان کی روانستی

زمین و آسمان ها را مدد از عالم عقل است ...

... ازیرا مرد خواب افکن درآمد شب به کراری

بر این گردش حسد آرد دوار چرخ گردونی

که این مغز است و آن قشر است و این نور است و آن ناری ...

... اگر در خاک بنهندم توی دلدار و دلبندم

وگر بر چرخ آرندم از آن بالا اغاپوسی

اگر بالای که باشم چو رهبان عشق تو جویم ...

... در آخر چون درآمد شب بجست از خواب و دل پرغم

برآمد گوی مه تابان ز روی چرخ چوگانی

به نور مه بدید اشتر میان راه استاده ...

... به جان بی وفا مانی چو یار ما گریزانی

ور از نه چرخ برتازی بسوزی هفت دریا را

بدرم چرخ و دریا را به عشق و صبر و پیشانی

وگر چو آفتابی هم روی بر طارم چارم ...

... دریا ز عطای حق دارد گهرافشانی

نان ریزه سفره ست این کز چرخ همی ریزد

بگذر ز فلک بررو گر درخور آن خوانی ...

... کز زحمت و رنج ما ای باد صبا چونی

ای آب خضر چونی از گردش چرخ آخر

وی تاج همه جان ها دربند قبا چونی ...

نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی

تا صورت خاکی را در چرخ درآوردی

ای آب چه می شویی وی باد چه می جویی

ای رعد چه می غری وی چرخ چه می گردی

ای عشق چه می خندی وی عقل چه می بندی ...

... اجزای زمین ها را در لطف سما کردی

پس من ز چه بشناسم از چرخ زمین ها را

چون قاعده بشکستی وز درد دوا کردی

... گوش تو کشان کردم تا جوهر انسانی

در چرخ درآوردم نه گنبد نیلی را

استیزه چه می بافی ای شیخ لت انبانی ...

آن ماه همی تابد بر چرخ و زمین یا نی

خود نیست به جز آن مه این هست چنین یا نی ...

... ای خاک از این زخم پیاپی تو نژندی

وی چرخ از این بار گران سنگ خمیدی

ای بحر حقایق که زمین موج و کف توست ...

... تا خواجه سقا نکند جهد سقایی

این چرخ که می گردد بی آب نگردد

تا سر نبود پای کجا یابد پایی ...

... از کوه شنو نعره صد ناقه صالح

وز چرخ شنو بانگ سرافیل صلایی

هین رخت فروگیر و بخوابان شتران را ...

... لقمه دهدت تا کند او لقمه خویشت

این چرخ فریبنده و این برق سحابی

هین لقمه مخور لقمه مشو آتش او را ...

... از بادیه ایمن شده وز ناز مکاری

گردان شده بین چرخ که صد ماه در او هست

جز تابش یک روزه تو ای چرخ چه داری

آن ساغر جان که ملک الموت اجل شد ...

... می جنب تو بر خویش و همی خور تو از این خون

کاندر شکم چرخ یکی طفل جنینی

در چرخ دلت ناگه یک درد درآید

سر برزنی از چرخ بدانی که نه اینی

ماه نهمت چهره شمس الحق تبریز ...