... گویند رستخیز به آدار در بود

بل رستخیز لاله و گل باشد آذری

هر بامداد لؤلؤ بر لاله گسترد

ابری که بود کارش کافور گستری ...

... سوسن بسان جعد غلامان قیصری

از لاله و بنفشه سحرگه نگاه کن

پالیز لاجوردی و صحرا معصفری ...

... ترنج و بهی گشت در باغ پیدا

گل و لاله از بوستان شد نهانی

یکی چون رخ دلبر از شادکامی ...

... از آرزوی آنکه تو باریک میانی

پیوسته من از ناله بدل لاله ستانم

همواره تو از باده برخ لاله ستانی

در تنگ دهان تو نهان سی و دو لؤلؤ ...

... بر آذر باد آزاری بنفشه یافت آزاری

چکیده ژاله بر لاله بکوه از ابر نیسانی

شکفته لاله بر سبزه بدشت از باد آزاری

یکی لؤلؤی عمانی است بر یاقوت رمانی

یکی یاقوت رمانی است بر دیبای زنگاری

ز سبزه دشت مینایی ز لاله کوه مرجانی

ز سوسن مرز کافوری ز خیری باغ دیناری ...

... هزار عید چنین با مراد نگذاری

همیشه تا بود از لاله کوه شنگرفی

همیشه تا بود از سبزه باغ زنگاری

سر تو بادا چون مورد برگ با سبزی

رخ تو بادا چون لاله برگ گلناری

... مر او را چرخ لشگرگاه و انجم لشگری بادا

رخی دارد چو ماه نو شود پر لاله باغ از وی

اگر خواهی بیفروزی دو صد شمع و چراغ از وی ...

... زمین چون پر عنقا شد هوا چون پشت شاهین شد

شکوفه نجم پروین گشت و لاله برج شاهین شد

همانا لشگری روزی بنزهت در بساتین شد ...

... کمترین خواهنده را او نعمت نعمان دهد

شنبلیدش را فروغ از لاله نعمان دهد

شاعر بد را باحسان دانش حسان دهد ...

... امیر و سید و منصور بوالفضل علی بادا

درافشان لاله اندر خوید چون آتش بآب اندر

چو پروین صف زده گلهای گوناگون بتاب اندر ...

... روی هامون همچو روی نیکوان گردد همی

تا پدید آمد نشان لاله و شمشاد و گل

آبی و نارنگ و نرگس بی نشان گردد همی

لاله رنگین ز هر جایی پدید آید همی

چشمه روشن ز هر سنگی روان گردد همی ...

... این بیاراید ز عنبر سوسن آزاد را

وان بیاراید بلؤلؤ لاله سیراب را

از شقایق دشت ماند دکه بزاز را ...

... باد نیسانی ز صحرا روی در دریا کند

آن دهان لاله ها پر لؤلؤ لالا کند

وین کنار سبزه ها پر عنبر سارا کند ...

... باد هر سویی روان چون بی قراران آمده است

تا بنفشه زلف و لاله رخ نگاران آمده است

تا نهفته لاله گرد جویباران آمده است

گویی از یاقوت گرد جوی باران آمده است ...

... بوستان و گلستان چون بر بر و کشمیر گشت

لاله و گل باز برنا گشت و سبزه پیر گشت

سبزه را باران چنان چون کودکان را شیر گشت ...

تا چمن را آسمان با سیب و آبی جفت کرد

بوستان را روزگار از لاله و گل کرد فرد

شاخ چون مینا میان باغ شد چون کهربا ...

... باد بفشاند همی بر سنبل و عبهر عبیر

ابر بفروزد همی بر لاله و گلنار نار

باغ همچون لعبتی زیبا و دلکش گشت و شد

پیش او از گونه گون گل لعبت فر خار خار

لاله اندر بوستان چون طوطی خفته ستان

بر سر منقار خون و بر بن منقار قار ...

... دست دلبر گیر و جای اندر کنار جوی جوی

برده از مرجان بگونه لاله نعمان سبق

برده از مطرب بدستان بلبل خوشگوی گوی

بستد از یاقوت بسد لاله و گلنار رنگ

یافت از کافور و عنبر خیری و شب بوی بوی ...

... پر عبیر و عنبرش گردد گه تعبیر بیر

لاله از تو یافته سرخی به هنگام بهار

آبی از من یافته زردی بماه تیر تیر ...

... دشمنانت مانده روز و شب میان خار خوار

دوستانت سال و مه بر لاله و شمشاد شاد

باد همچون لاد پیش تیغ تو پولاد نرم ...

... از نم شب می فروزد در دل گلنار نار

باغ شد طاوس رنگ و لاله غنچه در او

همچو منقاری شد از شنگرف و در منقار قار ...

... بوی داده مشگ را زان زلف مشگین عاریت

رنگ داده لاله را زان عارض گلفام فام

قدهای چون الف را کرده چون دال از غمت ...

... از غلامانت همی آموزد آن سرهنگ هنگ

نوبهار خرمت را از گل و لاله همی

بر سر کهسار می گیرد سپهر رنگ رنگ ...

... شیر مردان را کنی از خون بگرز گاو سر

لاله پیشانی و گل رخساره و عناب ناب

تیر چرخ این بیت را خوش چون بخواند بر نجوم ...

نگاری لاله رخسار و سمنبر

صبا زو مشگبویست و سمنبر ...

... گرفته باد رنگ از گل به نیرنگ

شده بر لاله کوه و بوستان تنگ

گرفته جای او را نار و نارنگ ...

بتی بروی چو لاله شکفته بر دیبا

تنم اسیر بلا کرد و دل اسیر هوا ...

... دست موافقانت ز گردون قصیر نیست

چون روی دوستان تو گلنار و لاله نیست

چون روی دشمنان تو زرد و زریر نیست ...

... ای آنکه ترا ماه تمام از بر سرو است

ای آنکه ترا لاله سرخ از بر ماه است

دردی بجهان نیست که من بی تو نخوردم ...

... بباغ اندر است آبی و نار و سیب

بجای گل و لاله و شنبلید

نه آواز کبک آید اکنون ز کوه ...