... و اوفتادم به یاد گلشن خویش

شده ام این سفر من از جان سیر

لیک کی گردم از صفاهان سیر ...

... لب چو از قند یار بوسه گشاد

تلخی این سفر برفت از یاد

پس چندی از انحصارکسی ...

کار کشور گرفت لون دگر

شه به ترکیه بست رخت سفر

از میان رفته اسعد و تیمور ...

میر لشگر ز من مکدر گشت

تاکه شاهنشه از سفر برگشت

چون درآمد شه از سفربه حضر

میرلشگر ببست بار سفر

پسری نوجوان و رعنا داشت ...

... با اهل وفا از چه دگر جور و جفا داشت

از کوی تو آن روز که دل بار سفر بست

در هر قدمی دیده حسرت بقفا داشت ...

... چون مرغ بی پری که به کنج قفس بماند

در انتظار یار سفر کرده سال هاست

چشمم به راه و گوش به بانگ جرس بماند ...

... به دوره ترن و عصر آسمان پیمای

من از برای سفر استر و فرس دارم

هزارها دل خونین چو گل بخاک افتاد ...

... گر به میدان محبت هم نبردی داشتم

از رفیقان سفر ماندم عقب فرسنگها

یاد از آن روزی که پای ره نوردی داشتم ...

... منم با شما مهربان چون پدر

بصلح و بجنگ و براه و سفر

شما یکسره در پناه منید ...

... دگر گفت پس کورش دادگر

کنون به ماساژت نمایم سفر

که یک زن در آنجاست فرمانروا ...

... سپس جنگ مصر آمدش در نظر

بخود گفت گر من روم در سفر

شود بردیا شاه بر جای من ...

... همی پور شاهست و خود پادشاهست

سفر بوده امروز باز آمده است

همی تخت را بر فراز آمده است ...

... بسی کاخهایی که بنیاد کرد

امیران او فاتح ازهر سفر

همی باز گشتند خود باظفر ...

... که دشمن نسازد دگر خودسری

چو این کرده شد ساز و برگ سفر

تهیه نمودند و شد رهسپر

... همه اسبها شیهه ها از جگر

همی بر کشیدند و رو بر سفر

چنان ناخن و سم زمین کوفتند ...

... سحر گه که از خواب برخاستند

لباس سفر جمله آراستند

بدرگاه سردار کل با درود ...

... بگفتا بامید یزدان پاک

ز دشمن مرا زین سفر نیست باک

همه افسران و سران سپاه ...

... همه شاد گشتند از این خبر

مهیا نمودند کار سفر

بسی هدیه از بهر شاه جهان ...

... چه داند چه آید همی بر سرش

چو دیروز ما آمدیم از سفر

برفتیم درگاه بسته کمر ...

... دلیران سر از خواب برداشتند

که رخت سفر را به بر داشتند

سواران بدرگاه شاه آمدند ...

... بدید این همه افسر نامدار

مسلح همه با لباس سفر

ابا تیغ و کوپال و گرز و سپر ...

... جوان سخن گوی دستور من

لباس سفر باز کردی ببر

کجا عزم کردی تو جان پسر ...

... که امسال گفتم همی با پدر

سوی پارس خواهم نمایم سفر

شنیدم باقبال شه داریوش ...

... مرا میل گشته است جان پدر

که امسال در پارس سازم سفر

بفرمود رو دخترم شاد باش ...

... بفرمود پس چند روزی دگر

برایش ببندید ساز سفر

ورا با جلال و اساس تمام ...

... همه لشگر از خواب بیدار شد

لباس سفر جمله کرده به بر

بر اسبان پریدند چون شیر نر ...

... از آن روی چون آن ماه مهر نکو

پدر بر سفر دید آورده رو

نمودند تزیین همه شهرو کاخ ...

... برم هرچه دارم از این جا اساس

بزودی به بستند بار سفر

سوی پارس گشتیم ما رهسپر ...

... شمارا گوماتا برانده ز در

گرفتست اسباب و ساز سفر

چو بشنید مبهوت شد زین خبر ...

... چو شب گشت تاریک این بیکسان

لباس سفر همچو گردنکشان

بپوشند و آیند بی قیل و قال ...

... خشایار بوسید دست پدر

پدر گفت خوش آمدی از سفر

بسی شاد گشتیم از روی تو ...

... بس کاهن و ساحر که از این مرحله بستند

بار سفر خویش بسوی سقر امروز

خواهد صله بسیار صغیر از شه لولاک ...