... سرگرم رقص گشت و مباد آفتی رسد

از موج پیچ و تاب به آن نازنین کمر

مردان برای متقیان عین راحت است ...

... در رم و آرامی ای دل دایم از یاس و امید

موج بحر اضطراب و کوه تمکینی هنوز

در هوای دیدنت هر دم به راهی می دویم ...

... می کند با عشق دل زورآزماییها هنوز

می رود دست و بغل چون موج با دریا هنوز

ضعف پیری شوق عشق و عاشقی از دل نبرد ...

به رنگ شمع بگدازد ز سوز سینه ام تیرش

چو موج باده گردد آب خون آلوده شمشیرش

نبیند در لحد هم کشته مژگانش آسایش ...

... چشم اگر پوشی رود در خلوت آرام دل

موج چون ماند از تپیدن می شود دریا خموش

کی تواند مظهر درد تو شد هر سینه ای ...

... گشود آخر به زور شوخی آن قفل معما را

سخن موج تپش زد بسکه در لبهای خاموشش

همآغوش تو یکبار آنکه شد چون چشم قربانی ...

... تکلف بر طرف سرچشمه حیوان به جوش آمد

چو گشتند از تکلم موجزن لبهای می نوشش

شبیه مجلس تصویر باشد بزم او امشب ...

... ایدل غم زمانه نمی گویمت مخور

پیوسته زیر سیلی موج شراب باش

خون نیازت از سر مژگان به ناز ریز ...

... هر چند خموش آمده فریاد کند مشک

از نسبت آن جعد سیه موج هوا را

آشفته تر از زلف پریزاد کند مشک ...

نه همین چون نی گلو بی دور ساغر بود خشک

موج خونم در سراپا همچو جوهر بود خشک

گرچه سر تا پا تنم در بزم حیرت بود چشم ...

... زنجیر ساز آمده از پیچ و تاب دل

چشمم ز جوش اشک شود بحر موج خیز

در سینه دور ازو چو کند اضطراب دل ...

... تا خورده از طرات حسن تو آب دل

در چار موجه کشتی تن از عناصر است

دارد عبث ملاحظه از انقلاب دل ...

بیند چو خرامیدن رنگین ترا گل

روبد ره جولان تو با موج صفا گل

لخت جگر آویخته در دامن آهم ...

... چون غنچه طفلی هر طرف جزو گلستان در بغل

سیلاب اشکم را بود در موج خیز هجر او

هر قطره طوفان در گره هر موج عمان در بغل

دایم ز بیم خوی او در راه جست وجوی او ...

... بر خاک چو درد ته ساغر بفشانیم

از موج سرشکی که نهان در جگر ماست

بر زخم دل غم زده نشتر بفشانیم ...

... بسکه در سیر چمن خون گریم از یاد قدی

سرو را چون موج صهبا ریشه رنگین می کنم

خاطرم را یاد رخسارت چمن پیرا بس است ...

... مرا یاد بناگوشی چنین در تاب و تب دارد

کمند صید دل گردیده جویا موج مهتابم

... بسکه در بزمش زحیرت خشک برجا مانده است

موج صهبا چون رگ سنگ است در پیمانه ام

روزی هر کس بود در خورد استعداد او ...

نخست از پهلوی خود دید آفت ها دل تنگم

شکست از موج خارا خورد این آیینه در سنگم

بیاد چشم مستی دارد از بس عشق دلتنگم ...

... دمی با روشنی در دیده خونبار نگذارم

ز موج خون کنم صیقل دل غمدیده خود را

من این آیینه را در کلفت زنگار نگذارم ...

دهد دل را به سیلاب فنا سیرابی اشکم

خورد مژگان به هم چون موج از بی تابی اشکم

به بال موج از سرچشمه چشمم کند پرواز

چو طبل از دل تپیدنها خورد مرغابی اشکم ...

... نهان در زنگ کلفت تا به کی باشد دلم زاهد‏

من این آیینه را از موج روشنگری دیدم

به روی آتش دل همچو مویی جسم زارم را ...